In een zoveelste reactie op Renske’s boek “Apostelkind” publiceerde ene André Meester op de site van de Van Oosbree Stichting een lang artikel waarin hij probeert via vergezochte verbanden en twijfelachtige theorieën het boek en vooral Renske in diskrediet te brengen. Het verhaal is nogal gekleurd. Zo bevat het de uitspraak “een wetenschapper onwaardig”.
Omdat Renske het te druk heeft met echte wetenschap, reageren wij hier op deze lading verbale vitriool.
We kijken vooral naar de opzet, de formuleringen en de gebezigde uitspraken in het algemeen. Zijdelings bespreken we ook de manier waarop het ag in zijn algemeenheid reageert op Renske en de mensen die zich onheus behandeld voelen door het ag.
Spoiler alert: ontkenning.
We beginnen met het duiden van de hoofdrolspelers.
De Van Oosbree Stichting
Dit is het ‘wetenschappelijk’ instituut van het apostolisch genootschap. Ze publiceren beschouwingen en artikelen over het apostolische leven. Meer over hen is te vinden op hun “over ons” pagina.
Het is het soort ‘wetenschappelijk’ instituut dat een chemicus laat vertellen dat het ag helemaal nog zo erg niet was en dat Renske uit haar nek kletst. Want dat is wat er gebeurt in dit artikel. Andre Meester is geen wetenschapper, maar was vroeger werkzaam in de chemie en in de hulpverlening. Vergelijk het met een poppendokter die op een dag besluit ook levende boerderijdieren op de prijslijst te zetten.
Het boek
Het boek “Apostelkind” heeft nogal wat stof doen opwaaien. Het heeft voor vele ex-apostelkinderen ‘puzzelstukjes op hun plek doen vallen’, zoals zij het zelf omschrijven. Maar het zorgt ook voor verzet uit een verwachte hoek. De stichting publiceerde op hun site opdekeperbeschouwd.nl een nogal gekleurd artikel over het boek. Het was niet te verwachten dat ze het eens zijn met de inhoud. En dat hoeft ook niet. Maar de manier waarop zij zich verdedigen, mist elke vorm van empathie. Niet alleen richting Renske, maar ook voor de tientallen en misschien wel honderden ex-apostolischen die hebben aangegeven op een of meerdere manieren last te hebben gehad van de dwingende cultuur binnen de gemeenschap.
Meneer Meester
Meneer Meester was ooit priester in het Apostolisch Genootschap. Hij liet zich, op eigen verzoek, uit de priesterstand ontheffen. Vanaf de verhoging quote hij toen Marten Luther King door te roepen: “Free at last!”. Sinds 1998 volgt hij niet meer. Hij heeft gewerkt in de chemie, in de hulpverlening, als ondernemer en organisatieadviseur. Sinds 10 jaar heeft hij wat meer tijd voor hobby’s. Waaronder blijkbaar het proberen te fileren van mensen die met meer succes schrijven dan hijzelf. En het verdedigen van de religie die hij in 1998 verliet. Met een beetje fantasie zou je dat een gevalletje Stockholmsyndroom kunnen noemen.
Een rondvraag langs mensen die in het verleden met hem te maken hebben gehad, onder andere als jeugdverzorger, levert een weinig flatteus beeld op van de mens Meester.
Het lijntje met Rob Groen
Er loopt een interessant lijntje van meneer meester naar het ag, via een sleutelfiguur bij de verwerking van het verleden: Rob Groen. Rob zit bij de zogenaamde dialoogbijeenkomsten. Dat zijn de gesprekken die het ag aangaat met ex-leden die hebben aangegeven te willen praten over hun apostolische verleden. Rob zit daarbij in zijn hoedanigheid als therapeut. Je zou daarbij misschien iemand verwachten die neutraal is en in ieder geval niet apostolisch, maar Rob is nog actief lid van het ag. Nog een saillant detail: bij het gesprek schuift ook het bureau Dialogue aan, als neutrale partner. Dit bureau heeft geen formele banden met het ag, maar een aantal werknemers zijn opgeleid door Rob Groen.
Rob Groen en André Meester zijn collega’s bij hetzelfde bedrijf: het Belbin Instituut.
De 2%
In een recente dienst omschreef apostel Wiegman de kritische ex-volgers als de 2%. Een splinterfractie van de verder ongetwijfeld zielsgelukkige apostolische gemeenschap. Deze uitspraak is belangrijk omdat hij gedaan is na een flink aantal zogenaamde ‘dialoogbijeenkomsten’. Hij heeft dus al aardig wat mensen gesproken die hun hart wilden luchten over hun verleden in het apostolisch genootschap. Terwijl hij moet weten wat de doctrines van de beide Slokken met mensen heeft gedaan. Hij moet gehoord hebben dat de fundamenten van wat nu bestaat uit allerlei hippe, humanistische platformpjes, tot in de kern verrot is. Dat het mensen beschadigd heeft. En nog kiest hij ervoor om deze mensen af te doen als onderdelen van een te verwaarlozen fractie.
Op zich is het al vooruitgang. Want ze erkennen nu tenminste dat het niet alleen meer Renske is die met weinig plezier terugkijkt op haar tijd binnen de apostolische muren.
Ik haal de 2% uitspraak aan omdat hij model staat voor de bijna reflex-achtige manier waarop de apostolische gemeenschap afwijkende meningen en dissidenten veroordeelt. Die reflex zien we ook terug in het artikel van meneer Meester. Ondanks het feit dat hij geen actief lid meer is van het apostolisch genootschap, schiet hij nog wel vol overtuiging in de verdediging.
15 pagina’s ontkenning
Dit artikel komt neer op een lange ontkenning van het leed dat de ex-leden van het apostolisch genootschap is aangedaan. Een stelling die misschien nog hout zou snijden als er inderdaad maar een paar mensen zouden claimen dat het Apostolisch Genootschap hen onheus heeft bejegend. Maar het zijn er inmiddels honderden. Een snelle – en niet wetenschappelijk of empirisch onderbouwde – rondvraag onder leden van de facebook groep “In Apostolisch Perspectief” leverde al een indrukwekkende lijst van psychische problemen op die de respondenten wijten aan hun (gedwongen) tijd bij het Apostolisch Genootschap. Misschien is het een idee om een willekeurige chemicus te vragen om deze verschijnselen zo te verklaren dat ze niet aan het AG te wijten zijn?
Shoot the messenger. Met hagel
Het meest kwalijke dat de schrijver doet is Renske direct onderdeel maken van de bezwaren. De gedachte erachter laat zich raden: als de boodschapper niet deugt, hoeven wij niet naar de boodschap te luisteren. Een uitspraak als “een wetenschapper onwaardig” is al een heftige veroordeling. Wetenschappers onder elkaar zullen er al voorzichtig mee zijn, maar meneer Meester is niet eens een wetenschapper. In ieder geval niet op dit precaire terrein. Die moet zich dus gewoon onthouden van dit soort kwalificaties.
Want voor de meeste lezers zal het namelijk duidelijk zijn dat het een verslag van een ex-apostolische was die ook wetenschapper is. Het is geen proefschrift, noch een wetenschappelijke publicatie. Die laatste categorie vermeldt Renske namelijk duidelijk als zodanig op haar eigen site (die op het moment van schrijven nog niet klaar is).
Feit is dat veel van de ervaringen in Renske’s boek worden gestaafd en geïllustreerd met de teksten en uitgeschreven geluidsfragmenten die zij in haar boek verwerkt heeft. Dat zijn historische, vaak door het ag zelf vastgelegde verslagen. Ze komen uit het apostolische archief en maken voor hen ontkenning onmogelijk. Misschien wel daarom maken de schrijvers van de stichting het zo persoonlijk. Het wegzetten van Renske als een eenling, een uitzondering en – hoewel misschien niet letterlijk zo verwoord – een nestbevuiler – is een strategie die we al eerder hebben gezien. De verslagen van ex-apostolischen die na hun vertrek met de nek werden aangekeken en de slachtoffers van de steeds aanwezige binnen/buitenwereld en hij/zij insteken, zijn legio.
Wetenschappelijke klappertjes
Een echte wetenschappelijke bom onder Renske’s boek hebben de ijverige schrijvers nog niet kunnen leggen. Maar de paar klappertjes die ze wel afsteken, richten zich vooral op de schrijfster. Hun laatste wapenfeit mailden ze zelfs voor publicatie naar haar. Als je een wat minder vrolijk beeld van de mensheid aanhangt, zou je het zelfs een poging tot intimidatie kunnen noemen.
Je zou ook kunnen denken dat ze het doen om Renske de gelegenheid te geven te reageren. Maar zo werkt deze stichting niet. Ze hebben een blog – opdekeperbeschouwd.nl – waar ze wat luchtiger publiceren. Daar plaatsten ze een negatieve review over het boek Apostelkind. Vol meningen. Meerdere ex-apostelkinderen zagen hun ingediende reactie afgewezen door de redactie wegens gebrek aan – oh ironie – feitelijke onderbouwing. In mijn geval was het teveel een mening. Ik beken schuld.
Als we het dan toch hebben over “een wetenschapper onwaardig”, dan is het uitsluiten van meningen die jouw theorie niet staven of die niet aansluiten bij jouw visie, niet te verdedigen. Menig wetenschapper is daarvoor publiekelijk gefileerd, ontslagen of anderszins veroordeeld. Daar moet bij gezegd worden dat het in die gevallen ging om belangwekkende onderzoeken en publicaties. En om echte wetenschappers.
Slok 1 en 2 waren het ag
Hun kritiek was dat Renske haar kijk op het ag rechtstreeks koppelde aan de twee naoorlogse apostels: Slok sr en de man die hij als zijn opvolger aanwees: Slok jr. Volgens de schrijver was het ag meer dan dat. In theorie klopt dat. Er waren immers 30.000 volgers. In de praktijk groeide er weinig in de schaduw van met name Sr, afgezien van een enkele opziener. Hij liet zich persoonsverheerlijking welgevallen en positioneerde zich als alwetende. Het was een man die in teksten van zijn hand “Ik’ met een hoofdletter schrijft. Een klein detail dat veel zegt.
Overigens: Het blog lijkt los te staan van de stichting. In het “over’ gedeelte ontbreekt bijvoorbeeld een verwijzing naar de stichting. Maar vergelijk de lijst met redacteuren maar eens met de lijst van leden van de van Oosbreestichting. Opvallend: op het blog zijn de wetenschappers ineens geen wetenschappers meer. Indrukwekkend uitziende afkortingen als dr., drs. En ir. ontbreken hier ineens. En iedereen heeft ineens weer een voornaam.
Kift
Deze en andere publicaties van de stichting voelen aan als kift. Renske heeft met haar boek een groot publiek bereikt. Groter dan de groep mensen die in het verleden Apostolisch waren of dat nu nog zijn. Omdat het een universeel verhaal is over narcistisch leiderschap dat zich ‘toevallig’ afspeelt binnen het AG. Met de publicaties op hun sites zijn de schrijvers in hun bereik beperkt tot mensen met een actieve interesse in de materie. Dat worden er elk jaar aantoonbaar minder, gezien het krimpende ledenaantal van het ag. Geen enkele publicatie op dat platform kan natuurlijk het bereik van een breder toegankelijk boek overtreffen. En geen enkele hoeveelheid research in de eigen dossiers en voetnoten kan daar iets aan veranderen.
“Wij begrijpen het zelf ook niet meer”
En in die voetnoten vinden we bijvoorbeeld deze parel:
“Ik heb de indruk dat ook RD hier regelmatig aan voorbij gaat en zaken impliciet belachelijk maakt, zonder recht te doen aan de context waarin begrippen gebruikt werden. Het is zelfs te verwachten dat ook apostolischen het zélf, als ze nu geconfronteerd worden met dergelijke begrippen, door het gebrek aan context, zichzelf niet meer kunnen begrijpen!”
Dat eerste deel is onzin. Nergens toont Renske ook maar de minste neiging om iets belachelijk te maken. In de ogen van inmiddels meer militante ex-leden is haar aanpak misschien zelfs wel veel te respectvol. Maar het gaat om dat tweede deel: dat zegt platgeslagen dat apostolischen zichzelf niet meer zouden begrijpen als ze die uitspraken nu zouden terug horen of gebruiken. Laat dat even op je inwerken. Ik zou serieus moeite moeten doen om zelf zo’n mooie diskwalificatie van het apostolische gedachtengoed te verzinnen. Apostolischen zelf zouden anno nu niet meer weten wat ze moeten denken van de uitspraken die ze zelf gedaan hebben. Geen uitspraken uit een verleden dat in de middeleeuwen ligt, die matig gedocumenteerd zijn in een obscure oude, multi-interpretabele, vroege variant van de Nederlandse taal, maar die slechts tientallen jaren geleden zijn gedaan.
De hel
Het is een poging om begrip te kweken voor zijn standpunt en dat van de ag’ers die in een reflex in de verdediging schieten. Maar hij bewijst een belangrijk punt van de tegenpartij: de uitspraken van de Slokken hadden een hoog ‘nieuwe kleren van de keizer’-gehalte. Ze waren onbegrijpelijk. Want bij duidelijke uitspraken en doctrines heb je geen context nodig.
Voorbeeld: “Als je niet naar je god luistert, ga je naar de hel.” Discutabel, maar helder. Een uitspraak die al 2000 jaar volkomen duidelijk is voor eenieder die een christelijk geloof aanhangt. Vergelijk dat eens met een uitspraak als deze: “De zielefluistering komt als een gevoelsbeleven naar ons toe.” Neem alle tijd die je nodig hebt.
Mijn tekstverwerker zet onder beide lange woorden een rode kringel. Omdat ze niet bestaan. Voor een van de woorden draagt het “zij beluistering” aan als alternatief.
Gregory Bateson
In een stuk van zijn verhaal probeert een wankelende Meester te leunen op de wetenschapper Gregory Bateson. Bateson was antropoloog en een duizendpoot die meerdere vormen van wetenschap combineerde. In een hopeloos ingewikkeld betoog gebruikt Meester de theorieën van Bateson over conflicterende boodschappen in 1 bepaalde situatie om in het hoofd van Renske te kruipen en te laten zien dat zij zwart/wit denkt. Deze zin laat mooi zien hoe hij naar Renske kijkt “Er wordt uitgegaan van de mogelijkheid van het bereiken van gewenste doelen middels éénzijdige beheersing in de vorm van het uitoefenen van macht. Het Apgen is fout en RD is goed.”
Bateson’s theorieën zijn niet onomstreden. Hij ontkende werk van bijv. Freud en legde een aanzienlijk deel van de verantwoordelijkheid voor het ontstaan van schizofrenie bij de ouders. Zijn theorie wordt al een tijdje als obsoleet beschouwd. Een mooi voorbeeld van cherrypicking uit de psychiatrische literatuur. Waar hebben we dat meer gezien?
Bovendien zal de oplettende lezer hebben gezien dat Renske nergens zwart/wit denkt. Twijfel is een terugkerend thema in het boek. Maar het is grappig om te zien wat hier gebeurt: heel veel tekst gebruiken om uiteindelijk een punt te maken. En dan met dat punt dan weer duidelijk maken dat je het boek niet echt goed hebt gelezen. Het zal vast aanslaan bij een publiek waarvan een deel weigert het boek te lezen.
Initialen
Valt je nog iets op in een van de vorige alinea’s? Renske Doorenspleet wordt consequent ingekort tot de initialen RD. Dat kan gedaan zijn in het kader van efficiency. Laten we eerlijk wezen; 15 pagina’s om je verhaal te moeten neerzetten is gruwelijk lang. Dan is elke letter minder winst. Al is het maar voor de vermoeide lezer.
Maar dit is duidelijk een geval van een zielige poging tot dehumaniseren. Want nergens wordt de naam Slok ingekort tot S. Ook dit geeft aan dat mensen als Meester zich niet verplicht voelen hun ‘opponenten’ ook maar een beetje respect te tonen.
Vervelend
Dat totale gebrek aan respect, gekoppeld aan het steeds terugkerende thema “Renske is er maar 1”, zie je ook in een zin als “Vervelend dat Renske het zo beleefd heeft”. Renske heeft het niet beleefd. Net als vele anderen moest Renske ondergaan en zich de gebeurtenissen, preken, kerstspellen en andere onderdelen van de doctrine laten welgevallen. Het is goed te merken dat de schrijver vooral naar binnen heeft gekeken. Want als hij wel internet had gehad, had hij gezien dat het verzet tegen het ag groter is dan een enkele schrijfster. Alleen al onder het intens denigrerende filmpje waarin meneer Wiegman reageert op ‘Apostelkind’ staat een zee van reacties. Op zowel het boek, de inhoud en de toon van de reactie van meneer Wiegman.
“Ja maar nu is alles anders”
De meest herhaalde respons uit het ag bij de confrontatie met ervaringen van ex-volgers is het hameren op de vooruitgang. “Ja, maar alles is nu anders.”. Het mag zo zijn, maar impliceer je daarmee zelf ook al niet dat de vorige versie niet of niet helemaal goed was? En je mooie nieuwe kastelen hebben nog wel steeds dat moeras als fundament. En het ontslaat je nog steeds niet van je verplichting om het moreel juiste te doen.
Nog steeds geen erkenning
Erkenning voor het leed dat het ag veroorzaakt heeft, is er nog niet. Het lijkt ook niet te verwachten. Wij weten dat een aantal Apostolischen weigert het boek te lezen. Men kruipt bij elkaar. Dat is begrijpelijk. Maar ook weinig empathisch voor een ‘humanistische’ organisatie. De dialoogbijeenkomsten lijken een moment waarop ex-volgers kunnen uitspreken wat hen dwars zat, maar na elk gesprek wordt de indruk sterker dat het AG alleen maar luistert en niets oplost.
Het lijkt er ook op dat ze ervan leren om gewenst gedrag te vertonen en hun pr aan te scherpen. Hun mening over het boek is al vrij snel na de start van de gesprekken meerdere keren aangepast op de site van het apostolisch genootschap. Ook het segment over het boek op de Wikipediapagina van het AG wordt regelmatig aangepast met sterk bagatelliserende commentaren. Daar hoeft het AG niet per se achter te zitten, maar wie anders heeft er een motief?
Echo chambers
Het zou het ag sieren als ze het veroorzaakte leed ondubbelzinnig zouden erkennen. Maar wij rekenen helemaal nergens op. Het is zeer waarschijnlijk een probleem dat zichzelf oplost, want het ledental loopt al jaren terug. Ook nu zijn er behoorlijk veel slapende leden en we weten uit reacties dat veel van hen – ook naar aanleiding van de manier waarop het ag verantwoordelijkheid vermijdt en de aanval inzet op de boodschapper(s) – hun uitschrijving aanvragen. Waar vroeger tientallen duizenden mensen zich op zondag in hun gemeenten meldden, zijn dat er nu nog zo’n 4000.
Wij wensen hen daarom ook veel plezier in de echo-chambers die ze zelf hebben opgetuigd. Maar dankzij het boek van Renske is er een geest uit een fles die er niet snel weer in zal gaan. Een flink aantal ex-apostolischen accepteert het gewoon niet meer dat ze worden weggezet als de 2%, de afvalligen, de nestbevuilers of degenen die het niet begrijpen. En tot het ag dat inziet en die meningen en emoties serieus gaat nemen, blijven wij de apostolischen net zo hard de maat nemen als zij bij ons altijd hebben gedaan. En zoals ze dat nog steeds doen.
Geweldig artikel Eelco Anneveldt, heel goed onderbouwd en zeer begrijpelijk.
Wat een lijvig verhaal! Goed opgeschreven en maakt heel veel duidelijk, Renske moet gevrijwaard blijven van dit soort misselijk makende aanvallen. dat is echt onder de gordel!
Helder omschreven Eelco. Jammer dat de schade die is toegebracht aan Apostelkinderen niet ruiterlijk wordt erkent maar ter discussie staat wat eigenlijk niet ter discussie kan staan. Het is immers gebeurd. Wat Renske in haar boek schrijft is ook mijn jeugd en dat van zoveel Apostelkinderen.
Uitstekend onderbouwd en verwoord ??
Lekker leesbaar stuk. Dat verhaal van Meester kwam ik met moeite doorheen. Ik weet wie Meester (en vriendjes Groen en Tijdeman) is. Dat zijn jeugdvrienden. Ik wat jonger, maar zelfde gebouw. Werd bij het lezen zo kwaad, dat ik hem een pissige mail heb gestuurd met daarna nog een klein vervolg. Ik geef wat korte gedeeltes weer:
Ik:
Dat gehamer over dat wetenschappelijke is volstrekt ondergeschikt aan waar het daadwerkelijk om gaat. Dit epistel ruikt naar bewijzersdrang. ……… Het hele stuk ademt een gebrek aan empathie…….. Een chemicus die zich opwerpt als hulpverlener? Dat zijn de gevaarlijkste……….. wat jij doet is 1 persoon onderuit zagen in de vorm van RD. Realiseer jij je wel, dat je daarmee heel veel mensen met de grond gelijk maakt? Wat een hoogmoed.
Meester:
Heb geen ervaring met dit soort reacties…….. ik weet niet, of je gewoon een oprisping kwijt moest, omdat je boos bent…… hoop, dat het heeft opgelucht.
Ik:
Schreef je het op eigen initiatief?
Kreeg je er opdracht voor?
Wat wilde je hiermee bereiken?
Voor wie schreef je dit?
Als het zo geweldig was, waarom stapte je er dan uit?…….
Dat het een wetenschapper onwaardig is? Wat een flinke en ook foute trap na. Hoe durf je en wie ben jij dan wel?
Meester:
Ik schreef dit artikel geheel op eigen initiatief……. dat ik inderdaad geen idee had van de pijn die blijkbaar door het apgen veroorzaakt is……….. Dat heb ik haar (RD) ook laten weten met de vraag waarom ze die wetenschappelijke aanpak in apostelkind heeft los gelaten. Geen reactie……….. wat ik wil bereiken: onze verschillende ervaringen begrijpelijk te maken………. ik geef haar gelijk, als ze spreekt over indoctrinatie en pleit ook mezelf daarvan niet vrij……… uit de hand gelopen, domme zoals je wilt, goede bedoelingen……. Ik schreef het voor alle apostolische en ex-apostolische……. omdat ik de verschillende denkwijzen onder de aandacht wilde brengen……. Voor mij was Slok sr de rede om apostolisch te zijn. Slok jr Maakte er een maatschappelijke organisatie van…….. inderdaad kritiek op die wetenschappelijkheid. Ik zie niet, wat daar verkeerd aan is……. Katen we wel zijn, ze beweert nogal wat over het apgen……. is wat ik aan argumenten geef dan niet waar? Of doen die er niet meer toe?……
Etc etc etc etc etc
Op vragen over vriendje Groen (Tijdeman) reageert hij niet.
Grappig dat Meester in een reactie op jouw vraag zegt dat ie zich afvraagt waarom Renske haar wetenschappelijke aanpak heeft laten varen. Terwijl het – voor de 100ste keer – helemaal geen wetenschappelijk boek is. Iets vingers en oren.
Goedzo Eelco mooi geschreven het moet gebeuren ook openbaar …
Een helder verhaal en goed te lezen, dank!
Mooi, helder verwoord wat er werkelijk speelt. Het gaat niet om een individueel (persoonlijk) verhaal. Het gaat om het blootleggen en erkennen van een fout systeem waar velen tot op de dag van heden nog last van ondervinden.
Uitstekend en to the point geschreven Eelco! ??
Ik lees dit verhaal en vooral de reacties eronder als het typische voorbeeld van een echo-chamber. Mensen die het boek Apostelkind als nieuw dogma omarmen. Als daar vervolgens een andere visie naast wordt gelegd kan die niet juist zijn en moet dus bestreden worden. Met een stuk waarin het gehalte ‘de pot verwijt de ketel dat ie zwart ziet’ nogal hoog is, met name wat betreft de persoonlijke aanval op de auteur.
En o ja, voordat ook hier weer de veroordelingen op basis van onjuiste veronderstellingen plaatsvinden: ik ben niet André Meester.
Hallo andere André, het woord dogma is in onze groep nog niet gevallen. Ik kan niet voor de rest spreken, maar ik zie Renske’s boek vooral als een onderbouwing van een gevoel dat ik al heel lang had. En wat betreft die aanval op andere Andre: de tijd dat ik me als individu of als onderdeel van een groep liet beledigen om vervolgens de andere wang toe te keren, ligt al lang achter me.
Edit: ook opvallend dat je een e-mailadres gebruikt dat leidt naar een malware-site. Troll?
Dag Eelco,
Het e-maildres wordt niet gepubliceerd staat er bij de reactie. Hoezo leidt het naar een malware site? Ben ik me niet van bewust. Dus een trol? Het wantrouwen zit wel diep hè? Misschien zijn er naast zwart en wit nog meer kleuren. Ik wens je een prettige dag.
Ik zie het adres aan de achterkant. En als ik het niet vertrouw, check ik het. Je bent de enige die met een zo duidelijk nep-adres reageert. En je ziet aan het feit dat wij jouw reacties toelaten dat wij wel openstaan voor andere meningen en geluiden.
Ha niet-André Meester, een andere mening is prima, mij lijkt het evident dat de groep van duizenden lezers van Apostelkind zeer divers is. Van dogma’s is echter geen sprake, en Apostelkind is niet de bijbel. Het is vooral een breekijzer dat velen de ogen heeft geopend, en nog opent. Het zal het laatste boek ook niet zijn over deze periode in het AG.
Het vrij onleesbare en warrige stuk van Meester eindigt met het afbreken van de wetenschappelijke claim die Apostelkind zou leggen. Vrij komisch, want het is geen wetenschappelijk boek. Dat maakt Meester ervan.
De manier waarop de schrijver te werk gaat wijst erop dat hij nog altijd een fervent aanhanger van Slok 1 is, en geen kritiek verdragen kan. Dus vandaar ‘Daar gaan we weer’.
Ik heb dat afschuwelijke stuk van die Meester genoemd op onze FB groep Apostelkindjes. Wat wil die man? Vals, onjuist, pseudowetenschappelijke bagger.
Heerlijk om te lezen!
Eelco Anneveldt heeft een subliem verweer geschreven onder de pakkende titel “Daar gaan we weer”.
Want zo is het precies, al vanaf vóór het boek verscheen en er apostolische priesters uitriepen : “Ik boycot dat boek”, heb ik ’t gevoel dat apostolischen die nu nog volgen het niet WILLEN snappen. En iets niet willen snappen is geen domheid, nee het is boosaardig! Daarom: “Daar gaan we weer”…
Een religieuze club waarvan in Nederland méér ex-leden wonen dan leden zou zichzelf toch wel eens achter de oren mogen krabben: “Wat hebben we fout gedaan?”
In plaats daarvan hoor ik de huidige verzorgers nog steeds op hetzelfde juichende toontje over het mooiste Werk op aarde spreken. Kom uit die bubbel en kijk eens goed, dan moet je toch wel zien dat wat in een paar generaties is opgebouwd eigenlijk op drijfzand is gebouwd en zeker niet de ‘invloed der tijden weerstaat’…
Klare taal, Eelco. Top!
Een mooi puntig betoog dit! Persoonlijk verwacht ik dat Apostelkind van Renske Doorenspleet door veel meer mensen wordt gelezen dan het artikel van meneer Meester. Al was het alleen maar omdat het boek prettig en toegankelijk geschreven is. Iets wat je van het artikel niet kunt zeggen. Ongeacht wat je er inhoudelijk van vindt. Overigens ben ik een van de gelukkige lezers van Apostelkind: wat geweldig dat iemand woorden heeft gegeven aan mijn verkrampte jeugd en die van vele anderen.
Het boek, de (veilige) FB groep, deze website… of er een loden last van mijn schouders aan het afglijden is, stukje bij beetje…. op naar een bevrijdend gevoel. Dank Eelco!
Mooi en helder stuk Eelco! Bedankt!
Zo dat is even heel netjes en duidelijk omschreven Eelco . Geweldig. Niets aan toe te voegen. ??
Wat een opluchting/bevrijding is het toch dat je gewoon kunt zeggen en schrijven wat je denkt als het om het AG gaat.Jaren was het een vreemde brei in mijn hoofd als ik er iets over moest vertellen. En nu is het zo helder als wat. We trappen er niet meer in en dat lees ik luid en duidelijk terug in dit stuk. Zo’n verhandeling van AM is daarbij alleen maar onbedoeld helpend.
Goed verhaal. Ik raad jullie aan om ook eens bij de vanoosbreestichting.nl te kijken en luisteren naar het symposium van 2019. Jan of Berry Slok wordt daar geïnterviewd en er is geen enkele wanklank. Volgens mij geeft dit weinig hoop voor de komende dialogen.
Beste Eelco Anneveldt,
Ik werd geattendeerd op jouw recensie op mijn artikel, dat op de site van de Van Oosbreestichting staat.
Ik wil daar enige kanttekeningen bij plaatsen. Ik doe dat puntsgewijs en volg jouw tekst.
1. Je citeert mijn ooit uitgesproken quote “Free at last”. Als ik dat ooit gezegd heb (kan best), was dat zeker niet in de context van mijn ontheffing van de priesterlijke aanwijzing. En dat illustreert wat mij betreft dat – in tegenstelling tot wat jij beweert – de betekenis van teksten en uitspraken ALTIJD door de context bepaald wordt.
2. Ik verdedig geen religie, ik leg uit wat mij toen bewogen heeft én hoe ik daar nu tegen aan kijk. Jouw uitspraak over “gevalletje Stockholmsyndroom’ vind ik denigrerend.
3. Je vermeldt “een rondvraag langs mensen die in het verleden met hem (mij dus) te maken hebben gehad, onder andere als jeugdverzorger, levert een weinig flatteus beeld op van de mens Meester”. Je hebt mijn emailadres, ik zou het werkelijk op prijs stellen als je me liet weten welke mensen dat zijn, dan kan ik contact met ze zoeken. Ik heb ook anderen – waarvan ik weet dat ik ze beschadigd heb – vergeving gevraagd.
4. Je vermeldt een lijntje met Rob Groen. Dat lijntje bestaat idd, maar ik snap niet wat dit met mijn artikel te maken heeft. Ik ben op geen enkele manier betrokken bij het proces tussen apgen en door het apgen beschadigde mensen.
5. Ik ontken nergens leed van wie dan ook. De ervaringen van Renske ontken ik niet, ook niet die van jou of anderen. Het is geen empatisch artikel. Dat klopt, dat was ook niet de insteek. Dat wil niet zeggen dat ik geen compassie voel met de slachtoffers.
6. Ik erken expliciet dat Renske gelijk heeft met haar beschuldiging van indoctrinatie in de 70-er en 80-er jaren. En geef ook aan te betreuren daar ook zelf schuldig aan te zijn geweest.
6. De wetenschappelijke status van Renske Doorenspleet is duidelijk onderdeel van de PR campagne die zij voert om haar boek te promoten en dat is haar goed recht. Dan is het ieders goed recht om commentaar te geven op dat aspect van het boek en haar beweringen. En dat heb ik gedaan met argumenten. Als die niet deugen is het aan jou of Renske of wie dan ook om dat duidelijk te maken. Ik hoef geen wetenschappelijke status te hebben om hierover mijn mening te geven en ik vind inderdaad dat het een wetenschapper onwaardig is om het apgen op onjuiste gronden weg te zetten als ’totalitaire ideologische organisatie’ en dan nog gedurende een halve eeuw!
7. Het artikel is volledig op persoonlijke titel en eigen initiatief geschreven.
8. Het gebruik van de initialen RD (en AM en Slok Sr) is niet bedoeld als dehumanisering.
Ik heb met mijn artikel nooit de intentie gehad om wie dan ook te beschadigen, ervaringen te ontkennen of het apgen te verdedigen. Mijn bedoeling was nuancering aan te brengen.
André Meester
Even een reactie op punt 1 van jouw betoog, André!
“Free at last” was jouw uitroep nadat de Apostel je op eigen verzoek van je taak had verlost.
Hoe ik dat weet?
IK WAS ERBIJ!!!!
Wonderlijk – ik was er volgens mijzelf ook bij. Ik herinner me hier dus niets van en weet heel zeker dat het niet het gevoel was wat ik bij deze gebeurtenis had.
Maar discussie hierover lijkt me zinloos, dus laat ik het hierbij.
Reactie op punt 3.
Je hebt mij ENORME schade berokkend als jeugdverzorger.
Zou je mij dan om vergeving vragen?
Waarom?
Om je eigen geweten te sussen?
Vergeving door ‘sorry’ te zeggen maakt wat slecht was niet goed.
Sterker nog, de schade is blijvend en draag ik al jaren met me mee.
Als een persoon mij in mijn leven heeft laten zien hoe je vertrouwen beschaamd, dan ben jij dat wel en ik ben absoluut niet de enige. Je hebt als jeugdverzorger verraad gepleegd. Je hebt uitgerekend diegene beschadigd die je beloofd had te beschermen.
Vergeving vragen is zeker ook bedoeld om mijn geweten te sussen, zoals jij dat noemt. Je hebt gelijk, wat gebeurd is kan niemans veranderen, maar wel de wijze waarop weer tegen aan kijken. Jij lijkt uit te gaan van boze bedoelingen aan mijn kant. Ik doe dat niet – ook niet aan jouw kant. Voor mij is vergeving vragen dan ook een eerste stap in een poging om elkaar te helpen om een gebeurtenis (of gebeurtenissen) achter je te kunnen laten en waar mogelijk de beschadigde verbinding te herstellen. Als dat door één van beiden niet gewenst is, dan is dat zo en eindigt het daar. Zoals het nu is heb ik geen idee wie je bent en wat ik je op welke manier aangedaan heb.
En André, slaap je goed?
Houd je geweten je niet wakker?
Oh ja, dat geweten van jou heb je jaren terug al uitgeschakeld anders had je nooit met zoveel overtuiging zo ontzettend veel jonge kinderen schade kunnen berokkenen.
PS: ik slaap al tientalle jaren nauwelijks tot slecht. Tja, het zijn de trauma’s die mij blijven achtervolgen. De trauma’s van jouw indoctrinatie, het onophoudelijk op mij inpraten net zolang tot ik brak en toegaf en het beschamen van vertrouwen door schaamteloos vertrouwelijke informatie openbaar te maken.
Je zou je vreselijk diep moeten schamen en sorry zeggen voor het aangedane leed maakt niks meer goed.
Uit elke reactie die ik hier van je lees druipt nog steeds de, voor jou zo herkenbare, arrogantie.
Niks nieuws onder de zon.
Wij worden verdrietig van u, kunt u verdwijnen, gewoon wegwezen. Uvoegt geen haar toe. Sorry
Beste Andre Meester,
Voor velen is de impact van het dictatoriale Apostolische verleden groot en dit valt niet te ontkennen..
Wat mij betreft is jouw “nuance” geschreven met ongeoefende hand.. En mist het ’t oog van de Meester!
Nuancering aanbrengen is juist hetgeen u niet gelukt is …
Een goed stuk. Onbegrijpelijk dat men deze zaken nog steeds niet wil zien. Maar dat komt vanzelf wel. Wij zullen doorgaan.
Goed stuk, Eelco! Alles duidelijk. Wij ontkennen niet dat er mensen gelukkig kunnen zijn binnen het apostolisch genootschap, maar wij waren dat niet. En Renskes boek vertegenwoordigt onze waarheid.
Eelco dank goed en terecht geschreven stuk.
Ik ken geen van deze lieden maar schrik van het feit dat André Meester onder zijn punt 3 nogal plastisch vermeldt mensen beschadigd te hebben maar ze vergeving gevraagd te hebben. Mensen beschadigen, het komt op mij niet over als een appeltje pikken.
Dit illustreert misschien ook wel dat bizarre gevoel voor prioriteit.
2020-1946=74 jaar konden dictators binnen het apostolisch genootschap hun gang gaan, elke verhoging in het land kon meermalen per week gebruikt worden om de wil op te leggen en het gewenste geluid te laten klinken.
Nu na 3/4 eeuw eendimensionale beeldvorming blijkt er ineens een podium te bestaan waar het AG blootstaat aan een ander geluid en meteen worden de kantelen bezet en de speren gericht.
Typerend voor dit enge clubje. Het is één grote blinde vlek, grote letters op de gevel maar in praktijk is menswaardigheid ver te zoeken.
Stel je voor dat iemand met werkelijke interesse en empathie eens op zoek gaat naar de grenzen van het probleem dat nu in beeld komt.
Stel je voor dat iemand met invloed vanuit het AG de oproep zou doen de onderste steen boven te krijgen.
Dat is menswaardigheid in praktijk.
Vooral het tweede deel waarin je het hebt over ‘populair wetenschappelijk’. En nu weer ‘wetenschapper onwaardig’? Poi. Heb je enig idee hoe arrogant dit is? Bovendien zie ik hierin een oude Apostolische traditie tevoorschijn komen. Iemand klein maken vanaf de verhoging. Je hardop afvragend wat iemand nu helemaal voorstelt. ‘Niets toch, broeders en zusters? Wetenschapper…’
Ik denk dat dit valt onder het kopje smaad en laster. Echt een lelijk stuk wat mij betreft.
En als je ziet wie allemaal aan elkaar gelinkt zijn, dan kun je niet anders dan vermoeden dat het een kliek is. Jullie hebben de schijn tegen iig. Apostolisch of niet.
Zo apostolisch ook; je beschadigt hier en daar iemand, vraagt vervolgens om vergeving en daarmee is de kous af. En door? Nee, niet meer, dat werkt niet meer, dat accepteren we niet meer! Blijf vooral wazige artikelen schrijven André Meester, de feiten zullen voor zich spreken en de onderste steen zal boven komen. Er is iets in gang gezet en dat is niet meer te stoppen.
Een duidelijk en goed onderbouwd stuk Eelco!..
Goed betoog: scherp! ??
Er zijn duidelijk mensen die wél weten waarover ze schrijven. Dat kan ik van meneer Meester niet zeggen. Een verweer schrijven is niet erg; maar in mijn ogen is dat het wel als het geen enkele relevante nuance legt, terwijl er tegelijk wordt beweert een zogenaamd ongenuanceerd werk bloot te leggen. Hiermee doelend op het boek van Renske waarin zij zou beweren wetenschappelijk bezig te zijn met het onderwerp. Wat ik in haar boek lees is dit: Renske gebruikt haar kennis om tot begrip te komen over wat er met haar, en mogelijk ook met andere Apostelkinderen in het verleden is gebeurd. Verwerp in jouw stukken (artikel en hierboven) wat je wil meneer Meester; het is wat het is, hoe je het ook probeert te ondergraven met jouw populair wetenschappelijke praat en schrijfstijl. Het blijven een aantal opgesomde holle frases. Maar, dat is een houding en die kennen we al te goed van het ApGen. Wat er is bewogen door o.a. het boek van Renske, is niet meer tot stilstand terug te brengen.
André Meester je meet met twee maten.
Jij vindt dat jij je mening mag geven over Renske en de juistheid van haar boek. Of het boek wetenschappelijk is of niet of niet zou moeten zijn is niet aan jou om te kunnen beoordelen.
Je kunt er niet omheen dat zij wetenschapper is.
Jij vindt dat je als niet -deskundige wel iets mag zeggen over een indoctrinerend systeem dat een kwalificatie is dat Renske zéker mag beoordelen als zodanig , omdat dat wel degelijk binnen haar wetenschappelijke vakgebied valt als politicologe .
Jij zegt : ‘ik vind inderdaad dat het een wetenschapper onwaardig is om het apgen op onjuiste gronden weg te zetten als ‘totalitaire ideologische organisatie’. Zij mag daar dus niets over zeggen en jij wel? Over onwaardig gesproken!
Jij weet als niet- deskundige dat het op onjuiste gronden is?
Wat een grove arrogantie en laster!
@Andre Meester.
Waarom steeds schrijven over 70 en 80-er jaren? Er is veel mis gegaan in de 90-er jaren maar ook NU!
Punt 6 uit jouw reactie :”… vind inderdaad dat het een wetenschapper onwaardig is om het apgen op onjuiste gronden weg te zetten als ‘totalitaire ideologische organisatie’…..”.
Onjuiste gronden? Wetenschappelijk? Nergens wordt beweerd dat “Apostelkind” een wetenschappelijk boek is of dat het wetenschappelijke pretenties heeft. Dat maak jij ervan. Onjuiste gronden kunnen we eigenlijk heel gemakkelijk ontkrachten gelet op de hoeveelheid bizarre en schokkende ervaringen/getuigenissen van apostelkinderen. Gek eigenlijk dat er zoveel goede recensies zijn geschreven over het boek van Renske Doornspleet, maar de weinige negatieve recensies geschreven zijn door apgen adepten. Wordt het boek dan toch gewoon als een
aanval gezien door insiders? Het lijkt er sterk op. Je 15 pagina’s tellende tirade jegens Renske Doornspleet getuigt daarvan. Net als Bert Wiegman en vele andere apostolischen, maak jij je schuldig aan het klein maken van het probleem waarmee het apgen worstelt. Even apostolisch om vergeving (zoals Wiegman dat deed in 2013) vragen en klaar? Zo makkelijk is daar niet mee weg te komen, André!
Beste Frank en anderen,
dank voor al jullie reacties, die ik als pijnlijk ervaren heb. Dat zal ook de bedoeling geweest zijn. Jullie schrijven beter dan ik dat doe. Dat is wel duidelijk. In ieder geval komen mijn bedoelingen niet over. Spijtig.
Nogmaals, mijn artikel is geen 15 pagina’s lange tirade jegens Renske Doorenspleet. Wie dat beweert heeft het artikel niet gelezen. Ik erken de problemen die Renske aankaart volledig en die worden me alleen maar duidelijker naarmate ik met enkelen van jullie persoonlijk contact heb gehad en jullie reacties lees. Ik spreek niet namens het apgen en ben ook het apgen niet. Ik ben één persoon, een exlid en ik probeer verantwoordelijkheid voor mijn eigen gedrag en de gevolgen daarvan te nemen door contact te zoeken en over de mogelijkheid van vergeving te spreken. Vanzelfsprekend als dat naar mijn gevoel aan de orde is. Volgens mij kan zoiets alleen maar in persoonlijke contacten uitgewisseld worden. Ik ben daartoe zeker bereid. Sommigen, waaronder jij, stellen dat dit te makkelijk zou zijn en ‘dat ik er zo niet mee wegkom’. Wat kan een mens dan nog meer doen? Als iemand een andere manier weet om tot verzoening te komen of de blijkbare schade en pijn te respecteren houd ik me aanbevolen.
En dat ik het niet eens ben met de kwalificatie van het apgen als een totalitaire idealistische organisatie wil niet zeggen dat ik dus beweer dat het een fantastische organisatie was en dat er niet veel mis is gegaan. Nogmaals: ik erken dat er sprake was van indoctrinatie, maar voeg daar aan toe dat dit volgens mij niet zo bedoeld is geweest.
En hier zal ik het verder bij laten.
Sander – wat mij betreft verdwijn ik nu en zal ik op deze site niet meer reageren.
André, het gaat niet over jou, of over individuen. Maar over het systeem waarin kon gebeuren wat er gebeurd is.
Spijt van de hoofdbestuurder, leden van het bestuur, individuele leden, of van jou in dit geval, als ex-lid, is dus niet waar iemand op uit is.
Het is vervreemdend om te zien dat de reacties vanuit het AG steeds zo persoonlijk worden gemaakt. Wellicht een collectieve blinde vlek. Of, zoals al eerder opgemerkt, vanuit de reflex om problemen klein te maken.
André, sportief dat je reageert. Ik heb het scherp neergezet, als reactie op jouw uitingen. Besef je met jouw hele (in mijn ogen onterechte) positieve beschrijving van Slok sr dat je wonden wagenwijd openrijt?
Ik ben nog één ding vergeten: mijn emailadres staat onder mijn artikel. Op email zal ik graag reageren!
Ik ben ook nog een ding vergeten, André. In jouw recensie van het boek Apostelkind van Renske Doornspleet verheerlijk je een van de grootste aanstichters van de problemen (Slok sr.). Daarnaast bejegen je deze schrijfster onheus. Om vervolgens vergeving te vragen voor gedrag uit het verleden, is niet te rijmen en defacto ongeloofwaardig.
Eelco, dankjewel!!! Ik onderschrijf je volledig #ietsmetspijkeropkop
Mooi uitgelegd. Ik mis echter het stukje vergevensgezindheid van de (ex) leden van het genootschap, en zij hoeven zich ook geen zorgen over foute dingen uit het verleden.
Zij hoeven zich echter geen zorgen te maken, alles is immers al vergeven, want zij namen deel aan de rondgang en alles was weer goed……
Dank voor de goede uitleg
Ik vind het wel grappig dat André Meester het zo probeert te lijken alsof hij niet meer volgt sinds 1998. Dat kan dan alleen maar zijn omdat hij dan blijkbaar leidt. Hij zat in 2014 in ieder geval nog wel in diverse commissies die richting gaven aan de veranderingen in het apgen. https://www.vanoosbreestichting.nl/contentassets/482f0f0ebc794c61bd19de3cce28ee6f/14-7-verbeterpunten.pdf
Ik heb een kopie van dit document als de van oosbreestichting dit document naar aanleiding van deze reactie door de digitale shredder haalt. Mijn email adres is bij de redactie bekend!
Rob, Andre Meester nam in de periode 2014-2015 deel aan de groep “Apostolisch Genootschap” op LinkedIn. Hierin zaten “volgende” leden en ook veel exen, waaronder André Meester en ikzelf. De groep hield zich in die periode o.m. bezig met verbeterpunten voor het genootschap. Een aantal van die verbeterpunten worden zijn inmiddels ingevoerd (b.v. publiceren verslagen bestuursvergaderingen op het intranet, niet leden in de Raad van Toezicht voor meer onafhankelijkheid en objectiviteit, wijziging archaïse arbeidsnamen). Binnenkort wordt ingevoerd: het loskoppelen van bestuurlijke verantwoordelijkheid en verantwoordelijkheid voor de geestelijke verzorging en het schrappen van het vetorecht van de apostel. Wij vonden dat er te veel macht was in een te beperkte groep, waardoor er geen verdedigingslinie bestond tegen sektarisme. Een ander belangrijk punt uit de LinkedIngroep, naamswijziging van het genootschap, is al jaren onderwerp van gesprek en zal ongetwijfeld ook een keer gerealiseerd worden.
als ik dit allemaal lees wat en gehakketak allemaal, ik heb ook dingen mee gemaakt, wat ik erg stijf vond, ik ben nog steeds met hart & ziel Apostolische, dat er zusters & broeders er fysiek onder hebben geleeden dat is zeker gebeurd, ook het verschil tussen de gewone zusters & broeders & jonge mensen was toen tertijd sterk aanwezig, wat opleiding betreft, daar heb vaak mee te maken gehad in mijn jonge jaren, en dat heeft vaak in mijn nadeel gewerkt, en apostoliche vriendin was voor mij niet weggelegd, want ik hadgeen studie gevolgd, want de jonge zuster moest en studerende hebben met aanzien en status, ik was maar en gewone werk man, uit eenvoudige en liefhebbende ouders geboren, mijn moeder gezina posthumus/ boonstra heb ik nooit gekend, zij is op 6 mei 1946 het splisings jaar op 29 jarige leeftijd overleden, ik was 8 maanden oud, wat zij mij heeft mee heeft gegeven, dat is liefde mededogen eerlijkheid trouw, mijn vader heeft mij gevormd tot en weldenkt & liefde vol mens, en waar ik dagelijks mijn zegeningen en mijn voordeel mee doe, ziij hadden en grote liefde voor hun Apostel, en waar gemaakt in hun soms moeilijke leven, om de eindjes aan elkaar te knopen, daar heb ik veel respect& eerbied voor, en zeg dank u wel lieve ouders, voor wat u hebt gedaan, ben nu 76 jaar in de herfst van mijn leven, en kijk ik neer op en waardevol en soms strijdbaar leven, wat mij vaak ergerd is dat onze apostel L.slok als en boeman, word aangemerkt en er word niet bij stilgestaan, wat deze voor mij grote Apostel voor ons heeft gedaan en betekend, hij zal fouten hebben gedaan dat moet je ook eerlijk onder ogen moeten zien, want als je de apostel plaats in neemt en voor al in die tijd, met die splitsing van de neu apostoliche kirche, in deutslannd, onder leiding van de stamapostel f. Bisschoff, en dan die schaamtelose processen en die duurde tot 1951, heeft van de apostel zo wel lichamelijk als fysiek, heel veel van hem gevraaagd, want neem van mij aan dat de apostel heel wat bagger over zich heen heeft gekregen, maar hij is door gegaanhij had ook kunnen denken bekijk het even, ik heb wel leukere dingente doen op zondag lekker met vrouw en kinderen lekker fietsen de bossen in of naar het zwembad, of helemaal naar indonesie vliegen naar de broeders militairen, dat was ook slopend reis, voor al door de warmte en de afstanden die moesten worden afgelegd, en wil er duidelijk en benadrukken, dat wij in dat tijdsdeel en sterke apostel nodig hadden, een die pal stond voor ons, anders waren wij ook in de nieuwapostolische kerk beland, den werden wij weer terug geworpen in de dogmatiek, ik wil het kort en krachtig benadrukken, als ik dat bovenstaandse allemaal lees, dan denk was het dan allemaal negatief natuurlijk niet, er waren ook veel geluks momenten die ik heb gekend, samen met de apostel van toen die tot diep in de nacht voor ons aan het werk was, overal waar mensen leven en werken worden fouten en verkeerde beslissingen genomen, dat over komt mij ook, hoe dat kan, om dat wij mens zijn of je nu apostel loodgieter of timmerman, bent her komt allemaal op het zelfde neer, als ik boven staande reacties lees, hier word in deze bericht gevingen alles verstandelijk beredeneerd, wat er toen is gebeurt, gebeurt nu zeer zeker weer volmaakt zal het nooit en te nimmer worden, dat is utopia denken, laat bovenstaande schrijvers hun intiligentie en hun geleerdheid, eens naast zich neer leggen, en meer dankbaarheid vergevings gezindheid & verbondenheid tonen, en niet telkens weer het verleden oprakelen, het negatieve denken bekt zo lekker, oim telkens weer die oude koeien uit de sloot te halen, om arm het positieve wat ruimschoots aan wezig koester het, en tot slot waar ik vaak aan moet denken aan onze voormalige lieve apostel jl. slok, hij is op en hoge leeftijd, maar wat heeft hij en zijn familie en verdriet te verwerken door dat boek, dat zijn vader van wie hij veel van hield, werd neergesabeld en vernederd en beschouwd werd als de grote boe man, hij wou niet op en voet stuk worden geplaast dat deden onze ouders, zij zagen hem als en verlosser die ons en nieuwe denkwereld in het hart probeerde te leggen, het god als mens evangelie, laten die genen die altijd kritiek blijven hebben, over al op ik ken ze, hele vervelende mensen ook hier in Roden, niets deugd er van, en maar zeuren en klagen over mijn eigen ik, ik draag mijn apostolische zijn in omgang hier met mensen uit, en praatje en vriendelijk woord, of ik voer gesprekken met mensen in het koffie huis, of iemand die het moeilijk heeft om dat zijn vrouw onlangs is overleden, bij te staan want ik kan mij in leven in deze situatie, om dat ik nu alweer 5 jaar weduwnaar, men geeft mij en hand en bedankt mij voor de aandacht, en tevens leg ik huis bezoeken af bij ouderen die eenzaam of ziek zijn om aandacht te schenken, namens humanitas, en buiten de organisatie doe ik dat ook als mantel zorger, dat is de kern van het apostolische leven de rotsvaste grond en vertrouwen die de invloed der tijden weerstaat, en nu bonkt de ruwe zee in deze zo roerige en onzekere tijd op die sterke rots van erkening, ,laat het negatieve denken los want wat eens was dat is niet meer, breek door grenzen schep ruimte sta open voor het nieuwe licht, want het leven heeft zich al weer op het hogere gericht, met positieve hartens groeten van uw broer Ger.posthumus uit roden drenthe uit de gemeenschap Groningen
wat mij op valt dat niemand maar dan ook niemand, heeft gereageerd op mijn bericht, dan denk ik bij mij zelf, dat de bovenstaande reacties, gevuld zijn met haat en afkeer, jegens het apostolische werk, heb daar en mooi voorbeeld van, en vergelijk ik het met voetbal, was zelf en snelle rechtsbuiten, en technische, de tegenstanders vonden dat niet prettig en werd ik vaak na getrapt, zo zie ik dit hele gebeuren ook, ook in bovenstaande berichten lees, zie ik alleen maar haat & rancune & liefdeloosheid, men besefd niet dat je deze periode, ondanks dat er fouten werden gemaakt, ook vreugde volle momenten waren, en wij het goed hadden in de gemeenschappen, dat word door de critici, in hun reacties niet benoemd, de jaren 60 70 80 komen niet weer terug, want wij leven nu in een ander tijds deel, hopenlijk beseft men dat eens en keer, dat schijnt klaar blijkelijk heel erg moeilijk te zijn, heb in mijn leven in oktober 2022 dan word ik 77 jaar, heel veeel stormen heb moeten door staan, tot vernedringen aan toe, waar de honden nog geen brood van lusten, dat heb ik als apostolische broer nooit in de gemeenschap mee gemaakt, wel eens teleurstelling, wat ik in het bovenstaande schreef, dat ik geen apostoluische meisje in mijn jongeren tijd kon krijgen, en voelde ik mij vaak eenzaam en buiten gesloten, om dat ik geen hoge opleiding genoot, daar werd in die tijd hoog naar op gekeken, maar ben door gegaan met hopen, wat resulteerde in een mooi en liefde vol huwlijk, want de liefde tussen mijn lieve vrouw Wies wat van ontschatbare waarde, helaas was het op zaterdag 13 augustus 2016 ten einde en is zij op 72 jarige leeftijd ingeslapen, en zongen wij tijdens de crematie dienst in stille trouw wil ik u dienen, en blij moedig door het leven gaan, die op dracht koester ik nog steeds na 6 jaar, heb mijn humor behouden heb een positieve levenshouding, jegens mij zelf en tot mijn medemens, ondanks dat ik wel eens heimwee en verdriet heb, als ik aan mijn geliefde denk, als je en hart vol liefde hebt, gaan mensen van je houden, dan let men er niet meer op hoe inteligent jij of ik ben, nee het gaat om de eenvoud en oprechtheid van het hart, dat mis ik veel in de bovenstaande reacties, het valt mij duidelijk op dat men graag beide apostelen graag mag schokkeren, ieder mag en mening hebben maar beschadig de ander niet, want aan mij mankeert ook vaak wat, en dan kijk ik in mijn eigen spiegel, dat moesten meer mensen gaan doen, ook in bovenstaande reacties, ook in deze tijd tijd zullen er wel weer stekende opmerkingen zijn, ik hou niet van deze mensen, want als je verantwoordelijk taak heb of niet, ze weten je altijd wel te vinden, mensen die kritiek hebben over apostel jl slok als men het lef heeft, vraag dan een gesprek met hem aan, hij is nu nog, daar zou ik veel respect voor hebben. met de liefste groeten van uw broer & vriend Ger.posthumus uit de gemeenschap Groningen
Lieve mensen,
Ook ik ben binnen het Apgen wel beschadigd geweest of gemaakt. Vanaf 1997 tot 2005 ben ik “slechts” sympathisant geweest en geen samenkomsten bezocht. Ik was toen gescheiden en wilde blijven weten waar mijn exgenote (nog steeds een grote vriendin van me samen met haar man) mee geconfronteerd werden binnen het Apgen, want ik heb in 1996 bekend gemaakt na 21 jaar huwelijk dat ik op mannen val. Samen met de voorganger in Zwolle hebben we de volgende dag een in mijn ogen een bijzonder gesprek gehad en een maand later met J.L. Slok. Ook dat begrijpende gesprek heeft ons beide goed gedaan. Ben pas 10 maanden later in 1997 uit huis gegaan, toen mijn exgenote haar man leerde kennen.
Mijn man heb ik in 1997 leren kennen en hij was katholiek. Samen besloten we om niet meer actief te zijn binnen beide organisaties, tot hij aangaf zijn geloof te missen in 2004. Ikzelf miste het Apgen ook en tijdens een reünie van de Kring van Apostolische Studenten in 2004 in Wageningen, heb ik een gesprek gehad met Dick Riemers die daar ook was en wat hij voor ogen had met het Apgen. In 2005 ben ik voorzichtig weer naar de gemeenschap gegaan. De voorganger van destijds in Emmen kende ik persoonlijk en heb toen mijn plek weer hervonden. Mijn man en ik zijn 21,5 jaar samen geweest, waarvan 12,5 gehuwd, tot hij op 31-12-2018 plotseling overleed op 48-jarige leeftijd.
De liefde voor mijn medemens en ook voor de schepping heb ik in mezelf altijd getracht als leidraad aan te houden. Veelal koos ik (ook binnen het Apgen) dan de weg van de minste weerstand om me niet te laten intimideren en mijn eigen gevoel te volgen. Destijds in het Goffertstadion stond de tekst: “Wij zijn er voor God”. We vergeten vaak de tweede zin uit dat lied: “Dat is voor de mensen.” Dat is mijn uitgangspunt in mijn leven geweest en dat praktiseer ik tot op de dag van vandaag met 69 jaar. IK bepaal in mijn leven wat IK doe. Nooit heeft iemand me geïndoctrineerd, want ik liet het niet toe. MIJN eigen gevoel gaf me de richting, hetgeen soms botste met de uitgangspunten in de periode waar deze site over gaat. Maar ging daaromtrent de discussie ook niet uit de weg. Ben zelfs bijna “ontslagen” als hulpdirigent van het zangkoor. Toen dat dreigde, heb ik gezegd dat ik dan het Apgen zou verlaten. Later kon ik met de desbetreffende “Oudste” prima door één deur.
Wat ik met het bovenstaande wil aangeven is, dat je voor jezelf moet opkomen. Je mag je mening zeggen, ook al strookt deze niet met de geldende opvattingen. Ik bemerk in de meeste bovenstaande berichten, dat men het over zich heen heeft laten komen. Ik kan dat begrijpen, want mijn beide zussen waren niet als ik en hebben ook het Apgen met verdriet in hun hart verlaten. Had ik ze toen maar van mijn houding binnen het Apgen kunnen overtuigen. Wees jezelf! En laat je niets opdringen.
Sorry. Een veel te lang stuk als ik het teruglees, maar meen het oprecht met mijn leeftijd van 69 jaar. Kom nog steeds in de gemeenschap Groningen. En ben het eens met de huidige ontwikkelingen, al gaat het me nog niet snel genoeg.
Hartelijke groet, Jan
Wil graag nog één ding zeggen:
In het stuk van André Meester over Reske staat het volgende: “. Ze beschrijft hoe haar jeugd uit twee volkomen gescheiden werelden bestond, die van het Apgen en de gewone maatschappij, waarbij het Apgen als indoctrinerende organisatie wordt beschreven.”
Tijdens mijn studie (ik woonde toen in Hoogezand) vanaf 1974 tot 1977 was ik parttime-buschauffeur bij een autobusbedrijf in Groningen (GADO). Mijn stationschef was voorganger van de Nieuw Apostolische Kerk in Kolham. Van gescheiden werelden was totaal geen sprake. We hadden het over ons beider geloof en toen ik gedwongen was om het laatste jaar van mijn studie mijn werk te beëindigen vanwege studiedruk, zijn we elkaar in de armen gevallen en elkaar bedankt voor de mooie jaren van samenwerken. We zijn ook na mijn verhuizing naar Nieuwegein in 1978 altijd vrienden gebleven tot hij overleed.