Een van de leden van de Facebook-groep “In Apostolisch Perspectief” stuurde een open brief aan Apostel Wiegman, voor de buitenwereld: bestuursvoorzitter Wiegman. De inhoud kreeg in de groep enthousiaste reacties van andere leden. Daarom delen we hem nu ook hier.
Geachte heer Wiegman,
Een aantal weken geleden was ik deelnemer van een dialoogbijeenkomst in Baarn. Misschien herinnert u het zich nog. Ik heb toen onder meer verteld wat mijn vrouw en mij is overkomen vóór wij trouwden; toen er vanuit het Genootschap zo bot, autoritair en rechtlijnig naar ons is gehandeld. Dat heeft ertoe geleid, dat ons de ogen geopend werden voor de werkelijkheid binnen het ApGen. Een werkelijkheid die zorgvuldig werd omkleed met ultieme liefdesverklaringen voor de Man Gods, die met goddelijk gezag dé centrale rol speelde in het ApGen en in het leven van elke volgeling. Hetgeen niet alleen bij ons, maar bij velen veel schade heeft veroorzaakt.
Het boek “Apostelkind”
Het boek “Apostelkind” van Renske Doorenspleet heeft het bewustzijn daarover, en het gevoel daarin niet alleen te staan, bij letterlijk tienduizenden aangewakkerd en de conclusie opgeleverd dat we daar iets mee moeten. Kennelijk niet alleen bij ons, ex-leden en huidige leden. Maar ook bij het ApGen zelf. U gaf middels een video een eerste reactie op het boek, waarin ik voor het eerst woorden als “spijt” hoorde voorbij komen.
Spijt
Op zich positief. Maar het triggerde mij enorm dat u de indruk wekte dat het om een incidenteel geval, dus van een individu, zou gaan. Het bracht me ertoe me op te geven voor de dialoogbijeenkomst. Want het is belangrijk te erkennen dat het niet in de eerste en zeker niet in de belangrijkste plaats gaat om incidenten, maar om structurele zaken, die voortkwamen uit de sterk hiërarchische rol van de apostel, die omwille van zijn geclaimde goddelijke gezag werkelijk àlles kon maken. Kritiek, twijfel of zelfs maar gereserveerdheid werd geen ruimte gegeven, maar zelfs afgestraft. Dit gebeurde feitelijk door bijna elke ambtsdrager. Daar zelf niet thuis geven zou bij hem zèlf die gevolgen geven. En bovendien stonden zij er – in elk geval ogenschijnlijk – allemaal vierkant achter.
Het moge nu compleet anders zijn. Het neemt niet weg dat het decennialang zo was, en dat dat veel schade in mensenlevens en harten heeft gebracht.
Erkenning
In de dialoogbijeenkomst was er de volle ruimte voor om dit te benoemen en te bespreken. Opnieuw mijn dank daarvoor, zoals ik die toen ook heb uitgesproken. Er was geen belemmering; er was geen taboe. Dat was mooi. Ik bespeurde begrip en er werd ook – misschien zelfs vooral door u – erkend dat er grote fouten zijn gemaakt, die benoemd moeten worden. Er werden afspraken over het proces gemaakt. Dialogue zou de uitkomsten van de diverse bijeenkomsten bundelen. En kort na de laatste bijeenkomst, waarschijnlijk half juli, zou het ApGen met een officiële reactie komen. Eerst naar ons als deelnemers; daarna ook op de website.
Dialogue
Inmiddels begrijp ik dat er nog een bijeenkomst in september is gepland. En dat Dialogue, zo geven ze aan, nog geen gelegenheid heeft gehad voor hun vakantie die aanstaande is, alle binnengekomen informatie te bundelen en tot conclusies te komen. Temeer daar er dus nog een bijeenkomst komt. Dat begrijp ik op zich wel, maar ik vind het jammer dat het dus weer anders gaat dan afgesproken. En dat is bij een kwestie waar sprake is van zo’n wankel vertrouwen cq wantrouwen, wel heel onverstandig. Daar waar wij als deelnemers van de bijeenkomsten weten waarover het gaat en wat er is toegezegd, en wachten op officiële erkenning, daar zijn er duizenden daarbuiten, die zich nog altijd afvragen wat het standpunt van het ApGen ten opzichte van “Apostelkind” is. Binnen en buiten het ApGen. Het belang snel en duidelijk met een officiële verklaring te komen is duidelijk aangegeven en erkend.
Nu zult u zeggen: gezien de bijeenkomst die nog volgt, zou het niet juist zijn om nu al met een verklaring te komen. Dat argument begrijp ik en ondersteun ik op zich. Maar dan vraag ik me toch af waarom dit het officiële verhaal is, en er tegelijk twee andere bewegingen worden gemaakt, die in strijd zijn met die opmerking “nog even te moeten wachten”.
André Meester
Zo was er plotseling het stuk van André Meester op de website van de Van Oosbreestichting. Een heel uitgebreid verweerschrift tegen wat Renske Doorenspleet in haar boek betoogt. Zowel inhoudelijke bezwaren tegen wat Doorenspleet stelt, als kritiek op het wetenschappelijke gehalte van het boek worden breed uitgemeten. En dat op de website van de Van Oosbreestichting. Weliswaar dus niet op de ApGen site, maar op die van haar “zusje”. Niet voor niets is de eerste regel op die website: “De Van Oosbreestichting is gelieerd aan het Apostolisch Genootschap”. Geen zinnig mens met enige kennis van zaken zal de conclusie trekken dat dit níét uit de koker komt van het ApGen, ook al staat er bij vermeld: “De artikelen vallen inhoudelijk niet onder de verantwoordelijkheid van de Van Oosbreestichting, maar de Stichting faciliteert dit platform wel.” Dat André Meester geen lid meer is van het ApGen verandert daar niets aan.
Stuitend
Ik vind het bijzonder stuitend dat het ApGen zo tóch aangeeft waar het staat in deze discussie; alle mooie woorden ten spijt. Op zijn minst, als je het heel gunstig uitlegt, is er sprake van een wel heel belabberde regie in dit alles. Maar bij alle zorgvuldigheid die de aanpak vanaf het begin uitstraalt, is dit wel erg onwaarschijnlijk en onzorgvuldig. De escape-route om te stellen dat het ApGen nu eenmaal geen invloed heeft op wat de Van Oosbreestichting publiceert, wordt hopelijk niet bewandeld. De mensen die dit soort keuzes maken zijn niet achterlijk. Wij zijn het ook niet.
Persbericht
Daarnaast is er het aangekondigde persbericht uit de koker van Viola Lindenboom. Het persbericht lijkt me in strijd met de opmerking vanuit Dialogue dat er pas na de zomer een reactie vanuit het ApGen komt, na de laatste dialoogbijeenkomst. Zij geven zelfs aan nog niet alle gegevens van de gehouden bijeenkomsten te hebben verzameld. Laat staan geduid. Hoe kan het Apgen dan nu met conclusies komen? Dat is wel heel bijzonder, en bovendien strijdig met de afspraak dat zulke conclusies eerst met de deelnemers van de dialoogbijeenkomsten gedeeld zouden worden. Ook hierin weer een afstemmingsfout in de communicatie? Of trekken jullie ook hier gewoon je eigen plan, omdat je toch overal wel mee weg komt? Hoe zit het nu? Zijn de conclusies al helder en kunnen we samen afspraken maken over een afronding? Of wachten we nog op input en komen antwoorden pas na de zomer?
Of is Dialogue er nog lang niet uit, maar weet het ApGen al genoeg? Vragen waar ik graag een antwoord op zou krijgen.
Persoonsverheerlijking
En dan nog kort over de inhoud van de persverklaring. Er staan mooie woorden in, waar erkenning van fouten gemaakt wordt. Persoonsverheerlijking van de apostels Slok, en diverse structurele uitwassen worden genoemd. Dat is winst. Maar wat is de teneur van het verhaal? Er wordt al twintig jaar anders gewerkt. Intern is alles al uitgebreid besproken en verwerkt. Intern is het al lang geen issue meer. Alleen met de ex-leden moet dit nog worden besproken. Oprecht in alle opzichten! En dat wordt in de laatste alinea nog eens benadrukt. Volledige transparantie in het proces.
Trots of schaamte?
Je zou menen dat het ApGen eerder trots dan schaamte ervaart met de hele kwestie. Kijk eens hoe ethisch juist dit is aangepakt. Straks wordt het ook de criticasters nog uitgelegd. Die zullen nog wel wat tegenstribbelen. Maar ja, 100% succes haal je nooit. 2% ontevredenen kun je niet voorkomen…
Maar intern is er helemaal niets opgeschoond. De vorm en inhoud is weliswaar veranderd. Maar er is ook intern geen enkele verantwoording afgelegd over de wantoestanden in het verleden. Geen enkel lid van ApGen dat ik ken heeft me daar iets over kunnen vertellen. En ik weiger mezelf ook te rekenen onder een amorfe groep van 2%, die toch nooit tevreden zullen zijn. Zoals u in de dialoogbijeenkomst heeft gemerkt en bevestigd zit ik helemaal niet zo in elkaar. En zo staat bijna iedereen erin.
Geen spel
Dit zijn serieuze bezwaren. Dit is een heel serieuze kwestie. Mensen zijn geschaad. Er is een proces gaande om daar uit te komen. Dat is waar het om moet gaan. Ik heb het volste begrip dat het imago en de toekomst van het Apgen voor u bovenaan de prioriteitenlijst staan. Maar ik accepteer het niet als dat ten koste gaat van eerlijkheid, gemaakte afspraken en de zielerust van door het ApGen geschade mensen. Laat de dialoogbijeenkomsten geen spel voor de bühne zijn geweest. Sinds 22 juni heb ik u naar anderen steeds verdedigd, omdat ik reden zie om u te vertrouwen. Verspeel dat vertrouwen niet!
Ik reken op een spoedige reactie om samen uit deze impasse te komen.
Goede brief! Ik ben benieuwd naar de reactie.
Prachtig geschreven ik ben benieuwd naar de reactie als die er komt ?
Agreed. We need To use the word dissatisfied is too soft. What happened between 1970 and 2001 caused harm. In a world that allows parents to bestow beliefs on children through principles of religious freedom, the damage that this can do is often overlooked. Just as important as what the beliefs of a cult/sect/religious group are is how you are made to believe and what you need to do to belong to the community. It’s not about dissatisfaction of prior members, it’s about the harm caused to their youth, which is when their social relationship patterns are formed.
Ik wil reageren op deze brief, omdat erin wordt verwezen naar mijn artikel op de site van de Van Oosbreestichting. Ik wil het volgende verduidelijken:
1. Ik erken wel degelijk – ook in mijn artikel – dat er sprake is geweest van indoctrinatie in de 70-er en 80-er jaren.
2. Het artikel is volledig op persoonlijke titel en eigen initiatief geschreven.
3. Het is ook niet bedoeld als aanval op of ontkenning van hetgeen Renske Doorenspleet schrijft over haar ervaringen binnen het apgen of als verdediging van het apgen.
5. Ik wilde met het artikel nuances aanbrengen en zo de intenties van betrokkenen begrijpelijker maken.
Het is me duidelijk dat ik daarin niet in alle opzichten geslaagd ben en dat is jammer. Maar ik zou het echt erg vinden als mijn – oprecht goed bedoelde artikel – een negatief effect zou hebben op het blijkbaar toch al moeizame proces dat nu gaande is tussen apgen en door dat apgen blijkbaar beschadigde mensen.
André Meester
Er in slagen vereist elkaar begrijpen en datis idd niet gelukt vanuit aanvoelen
Ik vind het zo grappig dat André Meester zegt sinds 1998 geen lid te zijn van het veelbesproken genootschap waarvan ik de naam of de afkorting niet meer over mijn lippen kan krijgen en dat hij zegt geen enkele relatie meer te hebben behalve via zijn vrouw. Hij zat in 2014 en 2015 nota bene nog in diverse hervormingscommissies blijkt verslagen die te vinden zijn op de site van de van oosbreestichting. Deze documenten zijn ontsnapt aan de virtuele shredder. Als hij dan geen lid meer is, hij is in elk geval nog wel veel aan het woord ook binnen het genootschap.
https://www.vanoosbreestichting.nl/contentassets/482f0f0ebc794c61bd19de3cce28ee6f/14-7-verbeterpunten.pdf
https://www.vanoosbreestichting.nl/contentassets/482f0f0ebc794c61bd19de3cce28ee6f/15-5-verslag-linkedin-bijeenkomst-2.pdf
wat mij opvalt dat men zo met het verleden bezig is, waar tertijd veel inschattings fouten zijn gemaakt, ik zelf heb daar weinig van ondervonden, maar het valt niet te ontkennen, voor diegene die het als pijnlijk heeft er varen, dat is en pijnlijke ervaring geweest, dat valt niet te ontkennen, ook ik zelf betreur dat ten zeerste, en het doet mij pijn, en dat de getroffenen tot op de dag van vandaag, dat nog met zich mee dragen, en dat is en rot leven, laten wij dat niet vergeten, op welke wijze het apgn de pijn kan verzachten op welke wijze dat weet ik niet, fouten maken is van alle tijden, maar daar kan men van leren ook nu in deze hedendaagse tijd,, laten wij elkaar niet met verwijten op zadelen, de tijd terug draaien kan niet niet meer gelukkig maar, apostel bert wiegman heeft zijn hulp al ruimschoots aan geboden, om met elkaar in dialoog te komen, hij heeft al en persbericht doen uit gaan, om zich te verontschuldigen voor het geen tertijd is gebeurt, dat moet naar mijn aan voelen genoeg zijn, wat er tertijd is gebeurd dat kun je gelukkig voor diegene die het betreft, niet meer terug draaien, men kan er wel eindeloze geprekken op na houden, maar dan vraag ik mij af komt men wel nader tot elkaar ? daar is soepelheid begrip tolerantie & liefde voor nodig, gebeurt dat niet dan blijft men maar in een cirkel van onvermogen rond draaien, en blijft men maar wijzen op het verleden, dat men koestert, dan is er geen ruimte meer, voor verhelderende denkbeelden, dan is men weer terug bij af, dan word het en vervelende aangelegendheid,, perfectie bstaat niet, en het iedereen naar de zin maken , dat lukt ook nooit, toen niet & nu ook niet, ik hoop dat men dat nu eens beseft, schijnbaar niet, het boek apostelkind van Renske van doorenspleet heeft de afgelopen tijd voor heel veel beroering gezorgd, en voor al veel pijn gedaan, en waar in ik ook veel dingen van herken, maar waar ik persoonlijk geen last van heb gehad, ik zeg maar zo iedere gemeenschap heeft zijn eigen structuur van aan pak, wat mij het meeste heeft geraakt dat apostel l.Slok zo de grond in is getrapt, zonder rekening te houden met de na bestaanden, wat ik en grofschandaal vind, door vervelende mensen die ongelofelijk veel kritiek op de apostel l. slok hebben, deze apostel heeft het genootschap op gebouwd, hij heeft zich en slag in de ronde gewerkt voor ons, soms 24 uur lang, de apostel was geen gemakkelijke man, dat in de tijd van weder opbouw ook niet anders kon, toen had men en sterke en vast beraden apostel voor nodig, en geen soft figuur, ik sluit nu af, ik ben en broeder uit de gemeenschap groningen van 75 jaar, dus ik ben ook en apostel kind en draag die naam met trots, en denk met grote dankbaarheid, aan mijn zo geliefde Apostel,wat anderen over hem denken dat is aan hun tenslotte, ik wens u allen en voorspoedig & gelukkig nieuwjaar toe. met de hartelijke groeten van broeder Ger.posthumus uit Roden, uit de gemeenschap Groningen
waar ik momenteel mee worstel, dat ik grote moeite mee heb, dat wij geen apostel meer in ons midden meer hebben, er is volgens mij nooit naar de mening van de ouderen gevraagd, heb 4 apostelen in mijn leven mee gemaakt, ieder weer met zijn eigen aan pak en identiteit, dat 2 landelijke voorgangers de leiding hebben, daar is op zich niets mis mee en doen hun uiterste best, maar de diep gang en intentie die en apostel heeft die is verloren gegaan, kunt u het lied nog hij het hoofd wij allen leden, ik zal wel van het oude stempel zijn, maar dat deert mij niet, ben modern genoeg, en apostel hoe je niet te ver af goden of op en voet stuk te plaatsen, wat in het verleden wel is gebeurd, daar hebben de zusters & broeders uit euforie er zelf voor gezord, ik was toen nog jong, de laatst apostel stelde zich op als en liefde volle vriend, ik koester de herinnering als ik in mijn gedachten aan zijn vriendelijke uitstraling, en openheid denk, wat voor winst haald het genootschap er nu uit, nu de apostel er niet meer is, mensen die er voor hebben gezorgd dat deze prachtige naam weg moest, om laag drempelig te worden, zijn er sindsdien er meer leden bij gekomen, zeer zeker niet, en trouwens ik zie het nut van deze beslissing ook niet, de gewone zuster & broeder zo als ik had er geen moeite mee, en apostel is de bindende factor, van het genootschap, als die weg valt gaat men andere dingen doen, en valt het met en paar jaar uit elkaar, de katholieke kerk heeft de paus, hij is de bindende factor, haal je dat weg dan vervalt de bindende kracht, maar daar is schijnbaar niet bij nagedacht, kom niet vaak meer in de eredienst, het verschil is dat ik in de gemeenschap kwam dat ik mij melde, en dat ik aan hem dacht, of dat wij de groeten kregen van hem, dat was voor mij van waarde en meer van die mooie gebeurtenissen, ik kan het geluk niet meer vinden, staan in de bundel nog liuederen in de bundel waar de apostel in word genoemd, voor vele ouderen waar onder ik zelf, is en gevoel van leegte ontstaan, zou het fijn vinden als wij weer en apostel zouden krijgen, dat zorgd voor stabiliteit en rust en een nieuw elan,