Geschreven door Apostelkind Marjoleine
Terugkijkend op mijn Apostolische jeugd, ervaar ik een tegenstrijdigheid in mijn herinneringen. Met overgave en in liefde heb ik de Apostel en het hele systeem vroom gediend, terwijl ik nu -ontnuchterd, verbijsterd, verontwaardigd- een geheel zie van diepe indoctrinatie en ernstige manipulatie.
Pas toen mijn verblinding werd verbroken, ergens in mijn vroege volwassenheid, en ik me realiseerde dat mijn hele leven in dienst was gezet van een sektarisch systeem, ben ik gaan analyseren wat mij is overkomen.
Een nieuwe held
Mijn vader, geboren en getogen in Amsterdam, is in 1951 vernoemd naar de nieuwe held van zijn ouders: in Hem zagen zij het geestelijke antwoord op al hun beleefde oorlogs-ellende. Hun persoonlijke crisis zal hebben meegewerkt om in Lambertus Slok het rustpunt te vinden waarnaar zij gezocht zullen hebben. Niet veel later speelde mijn moeder op eveneens Amsterdamse straten met kindertjes, die later in hun leven mooie taken als Priesters, Herders, of zelfs als Apostel mochten uitvoeren. Met familiebanden tot in hogere regionen van de Apostolische wereld, werd hun positie bemoeilijkt -zelfs onmogelijk gemaakt- toen zij decennia later -wegens een desastreuze psychiatrische noodtoestand- genoodzaakt waren het Werk te verlaten. Nog jarenlang bleven zij officiële lidmaten, ter voorkoming van het kwetsen van mijn grootouders, terwijl elke band die zij nog onderhielden in het Werk, meer schade toebracht aan hun al zo kwetsbare gemoed.
Blind vertrouwen
In die jaren waren mijn man en ik al vertrokken. Levenslang had ik vertrouwd op de eindeloze liefde en de verzekering van de hulp van mijn Raadsman, maar bij de allereerste keer dat ik een beroep moest doen op Zijn advies en bijstand, kreeg ik de wind regelrecht van voren. Waar ik het lèf vandaan haalde om Hem -in mijn daden- tegen te spreken? Verbouwereerd om Zijn handgeschreven korte sneer op de aan ons retour gestuurde envelop, ontstond een scheur in mijn blinde vertrouwen op J.L. Slok. Toch was het ondenkbaar dat Hij -mijn Levenshulp en Leidsman- dit werkelijk meende: juist wíj dienden Hem zó trouw. Maar warempel, ook bij herhaalde gesprekken, en verzoeken om ons verhaal toe te lichten, vertegenwoordigden alle tussengelegen Herders, Oudsten, en Opziener dezelfde visie op onze situatie: wij hadden simpelweg te lúísteren! Het uiteindelijke persoonlijke gesprek dat met de Apostel tóch mocht worden gevoerd, deed er geen grammetje vanaf. De breuk met Hem, en de gehele daaraan gelieerde gemeenschap, was een definitieve onontkoombaarheid.
Het harnas van een sekte
Tot in detail kan ik gezichtsuitdrukkingen; woorden; getrek en geduw rondom onze noodkreet naar Hem beschrijven, maar dat zal niet veel toevoegen aan de stapels van incidenten, voorbeelden en vingerwijzingen die zich gedurende mijn hele jeugd in nabije en brede omgeving voordeden, en allemaal pasten in de radertjes van dit geoliede systeem. Ik bleek te zijn gevormd in het harnas van een sekte. Dat werd mijzelf al duidelijk rond mijn 15e, toen ik me bij het inlezen voor het schrijven van een scriptie realiseerde dat het onderwerp “Sekten” verdacht veel overeenkomsten had met mijn eigen leven en omgeving. Dat heeft mijn gedrag en toewijding destijds geenszins beïnvloed: vol overgave trachtte ik mijn leven in te zetten voor mijn Apostel. In stille trouw en met blinde volgzaamheid achtte ik Zijn woorden als mijn levensrichting. Hij immers had de wijsheid die ik nodig had; gaf me richting in mijn denken; bood me handreikingen om levensvragen te beantwoorden, en zou mij op al mijn levenspaden leiden.
Een strikt bewind
Pas toen de teleurstellingen omsloegen in verontwaardiging, en ongeloof, omdat de Apostel blijkbaar ook hondstrouwe volgers kon denigreren en schofferen, gingen mijn ogen open voor veel gebeurtenissen die zich tijdens mijn jeugd hadden afgespeeld. Waar de hoogsten in rangorde zich op vrijdag als dienaren aan de voeten van de Apostel vlijden, en Hem in alle opzichten toezegden te dienen, daar voerden zij op alle andere dagen als machthebbers Zijn strikte bewind uit. Natuurlijk; er waren genoeg mensen van wie ik hield, en die het goed bedoelden. Dat sloot echter niet uit dat er gezorgd werd dat alles ging, zoals het moest lopen: daaraan zijn ook de allerliefste Broeders en Zusters en al mijn familie ondergeschikt geweest. Waar opstandigheid aan bod kwam, werd je daarop aangesproken. Tot in detail kan ik situaties omschrijven waarin ik, of mensen om mij heen, werden vernederd en gevormd door woorden; houding of eisen.
Huidig inzicht
Achter al die losstaande gebeurtenissen schuilt een systematiek. Want ook vóórdat ik geboren was, en nádat ik vertrokken ben, is deze zelfde structuur en tendens te bespeuren in wat er gebeurt, en heeft plaatsgevonden. Tot op de dag van vandaag speelt zich een bewijsbaar spel van bedriegerij; gedraai; strijd en sluwheid af. Slechts met helicopterview en met het huidige inzicht, valt -nu, direct onder mijn ogen- te zien hoe men zich in allerlei bochten wringt en van veel strategieën bedient, om tot het beoogde doel te komen. Ik verbaas me over de volwassen bedriegerij die men zich aanmeet om de schade te beperken.
Mijn herinneringen zijn waar
Jarenlang heb ik mijn verleden geaccepteerd als een bizarre afgesloten ervaring. Nu recent de geschiedenis en mijn herinneringen zijn losgepeuterd, ben ik des te meer opstandig over wat mij, en velen mèt mij, is opgedrongen en ingeprent. Vooral eis ik dat men openlijk en nederig gaat toegeven dat mijn herinneringen wáár zijn, zonder zich in àlles te verschuilen achter de tijdovereenkomstige visies en acties, en de insinuatie dat àl die situaties toevalligheden waren, of zijn verwerkelijkt door personen die toevallig van een bepaald kaliber waren.
Nederige volgzaamheid
Vele aposteldiensten uit diverse periodes heb ik inmiddels online teruggeluisterd en -gekeken; onder de indruk van het geraaskal en de veroordelende toon die de Man Gods Opziener Scheeper in Zijn kielzog- zich aanmat. Blindelings hing heel het dertigduizendkoppige volk aan Zijn lippen. Wat heeft iedereen zó blind gemaakt voor deze manipulator, die in spreektaal in de verste verte de vocabulaire van zijn eigen weekbrieven niet eens kon evenaren? Waarom heeft niemand dit kunstige spel vol begoocheling doorzien, of blootgelegd dat hier een geestelijk misleider sprak, die in staat was het volk over te halen tot nederige volgzaamheid? Hoe heeft niemand ooit kordaat Zijn krasse uitspraken en regelrechte versprekingen inzake Zijn machts- en geld-wellust durven tegenspreken? Een megalomane schizofreen was het echt: níéts anders concludeer ik nu.
De Christus van deze tijd
Door diverse opmerkingen van Slok sr zélf, werd ik opmerkzaam op zijn klinkklare geldlust, waarbij ik vermoedens kreeg van een link met de boventallige bezoekjes aan de gemeenschap in Zwitserland, en het daar geldende bankgeheim. Is vooral dáár dat enorme vermogen opgebouwd?
Ook is er sprake van een mogelijke zelfmoordpoging, om het volk te bewijzen dat zèlfs onze Zielehelper van ons kon heengaan. Helaas heb ik bewezen gezien dat de Apostel niet eens Zèlf zijn hartensuitingen schreef, maar zijn wekelijkse taakje járenlang uitbesteedde aan een toegewijde Priester. En wàt geschreven werd, en mij wekelijks als Hoogste Goed werd voorgehouden -waarop ik mijn levensfundamenten had- was simpelweg overgeschreven uit de boekjes van psychiater Schuurman. Dat Apostel Slok wars was van psychologische kennis, en wegkwam met de benadrukking dat Hijzelf onze Zielenarts was, is logisch: in de pre-internet-tijd bleek het mogelijk dat niemand in de gaten had welk groots plagiaat Hij pleegde. Zou Hij ten diepste al geleden hebben aan het extreme narcisme dat Hij bleek te bezitten, of is dat ontwikkeld in de vele jaren waarin steeds meer volgelingen zich blindelings aan Zijn bestuur overgaven? Bij gebrek aan, en verbod op, werkelijke kennis van het christendom, heeft Slok zich ronduit durven uitgeven voor “de Christus van deze tijd”, en niemand ontmaskerde deze blasfemische houding. Een kunst is het geweest, om elk lidmaat een alternatieve verklaring voor álles in de Bijbel aan te leren. Apostel Slok is erin geslaagd om nog in generáties de wortels te leggen voor een afschuw van àlles dat Hem tegensprak. Hij is geslaagd: niet in het positieve dat Hij leek te bieden, maar in het negatieve dat Hij daarmee in het leven riep.
Bewijsbaar falen
Nu het genootschap in het nauw wordt gedreven door zoveel opgerakelde oude feiten, val ik van de ene verbazing in de andere over de manipulatie; intriges; huichelarij en wispelturigheid. De verzwegen connecties in een zogenaamd neutrale bemiddeling, en tegenstrijdige acties in een zogenaamd zorgvuldig geleid proces, zijn een bewijsbaar falen. Dubbele petten en verborgen agenda’s kan ik aantonen met screenshots, inclusief de verradende social-media-profielen die men in allerhaast over het hoofd gezien heeft, nu de bemiddelingsgesprekken zich voortbreien. Laat ik daarbij de fake-accounts met dreigementen, en de mol-rol op het forum van ex-leden maar even buiten beschouwing laten. Voortdurend wordt de inhoud van de vele websites die het Genootschap -met hun gigantische vermogen van 450 miljoen euro- financiert, aangepast en opgeleukt met afleidend materiaal, en is zelfs Wikipedia frappant vaak geüpdatet. Op serieuze schriftelijke verzoeken aan de nog levende Slok, nu hij nog spijt kan betuigen van zijn aanpak en positie, volgt slechts zijn doorverwijzing naar het huidige bestuur. Eigenlijk zijn het aanduidingen dat men het roer kwijt is, en nu paniekerig tracht er met een goede naam vanaf te komen. Met slimme zetten op diverse fronten wordt geprobeerd om aan buitenwereld en ex-leden te doen voorkomen alsof men vooral zuiver te werk wil gaan: maar voor degenen met kennis van interne geschiedenis, sociale kringen en familiebanden, valt te constateren dat alle strategische middelen ingezet zijn om de naam van het genootschap zo min mogelijk te schaden, of van die beladen naam zelfs af te komen. Lijfsbehoud van een romp waarvan alle ledematen, en straks zelfs het hoofd, zijn verwijderd.
Het apostolisch verwachtingspatroon
Het hele verhaal is zinloos geweest, behalve dat mij een aangeleerde ongekende werklust en extreem perfectionisme sieren, wat me op diverse vlakken ten goede komt. Naar buiten toe ben ik een pleaser; van binnen voel ik me vaak minder dan een ander, en vat ik commentaar altijd op als aanval op mijn ziel. Mijn karakter is volledig opgebouwd uit het apostolische verwachtingspatroon. Mijn kinderen kennen nog de allegorische tekst van het kinderliedje over de trotse pauw die geen melodie kan fluiten, maar die zich hoogmoedig altijd beter voelde dan anderen vanwege zijn verentooi; uiteindelijk ging hij toch inzien dat evenzeer het kunstig gefluit van andere vogels meerwaarde in het leven biedt. Cynisch genoeg vormt deze pauw het spiegelbeeld van Lambertus Slok, vèr voordat hij aandacht zou hebben gehad voor een afwijkende toon. Verder heeft mijn geschiedenis geen toekomst. Hadden de apostelen Slok zich meer aangetrokken van andermans levenslied, dan was de schade minder groot geweest, dan nu is vast te stellen.
Zo wat een enorm goed geschreven stuk.
Feiten. Besef. Komt even heel hard binnen.
Zo was het. Zo heeft het ons en onze ouders getekend voor het leven. Herkennen. Erkennen. En valt onder geen beding te ontkennen…..
Rake woorden, vanuit ervaring en onderbouwd met feiten. Knap om je kwetsbaar op te durven stellen met dit nare en rare verleden. Dank je wel dat je dit durft te delen. Veel zullen hier wat aan hebben. Je bent een topper..
Ik heb deze sekte op tijd de rug toegekeerd
Dit komt net zo binnen als al die andere schrijnende verhalen.
Wat een leed, wat een verdriet heeft dit Genootschap veroorzaakt.
Lang geleden kwam ik in aanraking met dit genootschap door mijn toenmalige vrouw.
Zij was niet bepaald fanatiek en pas na enkele maanden kwam dit onderwerp ter sprake.
Zij wilde wel weer contact met het genootschap en vroeg mij of ik het leuk zou vinden huisbezoek te ontvangen van een paar broeders.
Ik was nieuwsgierig geworden en stemde er mee in.
Zelf kom ik uit een buitenkerkelijk nest maar ik ging als kind wel naar zondagsschool en later soms ook naar de protestante kerk en naar bijeenkomsten van het Leger des Heils en ik ging met plezier.
Bij mijn eerste bezoek op een bijeenkomst kreeg ik vage gevoelens.
Toen kregen we huisbezoek.
Ik vroeg aan de broeders of het genootschap een christelijke kerk was maar ik kreeg geen direct antwoord en ze zeiden dat zij er naar streefden om waar christen te zijn.
Dit kwam over als een bedekte sneer naar andere geloofsgemeenschappen en dat bleek later ook wel.
Dhr Slok was toen de apostel.
Naarmate de huisbezoeken vorderden werd mij steeds meer duidelijk over hun cultuur.
De voorganger van Slok heeft de bijbel niet langer als voorbeeld aanvaard en is voor zichzelf begonnen.
Met gedeelten uit het evangelie en en filosofieën van her en der verzameld,
heeft hij zijn eigen”religie” gemaakt.
De broeders werden steeds strenger in hun standpunten.
Ze werden gewoon dweepziek.
De apostel was de alfa en de omega van alle wijsheid, de volgelingen en nog erger, de kinderen werden letterlijk gehersenspoeld en worden later als ze volwassen zijn net zo dweepziek als hun ouders.
Logisch, als je bijna vanaf je geboorte niet anders hoort, geloof je het.
Ze beginnen zo vroeg mogelijk met de kinderen nog voor dat deze de kans krijgen een eigen mening te vormen.
Het is ronduit misdadig.
Je ontneemt mensen hun identiteit en vervormt hun karakter.
Toen ik tijdens een huisbezoek een keer die apostel zei i.p.v. DE apostel waren de rapen gaar.
Ik werd streng toegesproken. Heiligschennis!
Dit was voor mij de druppel.
Ik heb ze de deur gewezen met de boodschap dat ik ze nooit meer wilde zien.
Nu ik al deze berichten lees, besef ik dat het nog veel erger was dan ik toendertijd kon vermoeden
Zo dank je wel, dit is precies zoals ik het zie en voel en jij zegt het.
Wat heb je dit goed geschreven! Wat je in je afsluitende stuk schrijft je over ongekende werklust en extreem perfectionisme wat me op diverse vlakken ten goede komt herken ik ten zeerste. Ook het pleaser gedrag en je minder voelen dan een ander. Moeite hebben met het ontvangen van complimenten en als je ze krijgt nog meer druk voelen om alles perfect te doen..
Wat een razend goed geschreven stuk, ben er stil van. Zo waar wat je schrijft en dat maakt het tevens zo erg. Dat we daar met z’n allen zijn ingetrapt vind ik ook zo bizar.
Dankjewel!
“Een geschiedenis zonder toekomst” Zelden kwam mij een treffender stuk onder ogen waarin de schrijfster met uiterste precisie de vinger op de rottende plekken van het Genootschap legt.
Is bizar, heeft voor generaties grote schade aangericht is polariserend en bestaat nog altijd en in bezit van de grotendeels in de bizarre periode opgehaalde en inmiddels aan belegd vermogen van een half miljard aan ‘ Liefdesaanbiedingen ‘
Wat heb je dit goed en duidelijk verwoord. Ik schrik elke keer weer van zo’n verhaal. Knuffel
Wat goed en duidelijk verwoord. Zo was het! Dank je wel voor je verhaal.
“Cynisch genoeg vormt deze pauw het spiegelbeeld van Lambertus Slok, vèr voordat hij aandacht zou hebben gehad voor een afwijkende toon. “
Slok was the biggest peacock of them all.
Thank you for your story – your description of the humiliations, the lack of respect, lack of inability to openly deal with criticism and total inability to assist people with human problems other than say listen more is so well described
Fantastisch goed geschreven!??
Bedankt heel erg goed geschreven.
Na het lezen van al die vreselijke verhalen kom ik er steeds mee achter…….het was geen genootschap, maar een geklootschap!
Het feit dat bijna niemand hier zijn werkelijke naam durft te vermelden, bewijst wel, dat men tot op heden nog steeds volledig in de ban wordt gehouden door het genootschap. Overal zijn nog connecties waardoor men bang is gevolgen te krijgen wegens publieke reacties. De controle van Slok reikt verder dan het huidige ledenaantal….
Precies……
Angst regeert nog altijd.
Schaamte ook.
Ook ik heb angst om mij richting het ApGen te identificeren en voor mijn familie en vrienden heb ik grote schaamte om erover te vertellen.
Mijn verstand zegt me dat die angst en schaamte onzin zijn maar toch….
Gaat men het mijn overleden ouders in gedachte aanrekenen?
Zij wisten ook niet beter.
Ook zij waren Apostelkinderen en volledig gevangen in het ApGen net.
Die angst en schaamte blijft mijn gedachten gewoon beheersen.
Zo sterk zelfs dat ik mezelf niet heb gemeld bij het ApGen. Ik word niet meegeteld in hun statistieken betreffende de huidige dissidenten, zoals we genoemd worden door vele nog aktieve leden van het genootschap.
Neemt niet weg dat ik er wel ben, ApGen…..
Ik en velen met mij, wij zijn hier, wij zijn zeer ernstig beschadigd door jullie doctrine. Wij zijn nog steeds bang!!
Herkenbaar. Helaas wordt nog stelselmatig met ontkenning en bagatellisering vanuit het Apgen gereageerd op ons verleden. Daarin waren, maar zijn ook nog steeds, veel lieve goedbedoelende warme mensen betrokken, die vaak niet eens beseffen hoezeer ze in de greep worden gehouden van deze cultuur. Toch zullen we als ex-leden moeten bereiken dat er ruiterlijk wordt toegegeven dat dit dictatoriale systeem zeer fout was. Pas dán wordt ook de eer van onze (voor-) ouders hersteld, en kan hersteld worden wat beschadigd is.
Schaamte regeert. Want wij hadden allemaal beter kúnnen weten. Een eenvoudige man uit Enkhuizen die zich de Christus van deze tijd noemt, moet je aan het denken zetten…..en als een ‘gedresseerde hond ‘volgden wij. Ben opgevoed door een artsen echtpaar omdat het thuis niet ging. Nooit heb ik dúrven vertellen waar ik als kind zaterdagmiddag was….
Ondersteboven :
Zonder te veroordelen wil ik zeggen wat bij mij gebeurd is en ik heb veel familie die Apostolisch is of was en die zich erg dienstbaar hebben opgesteld voor hun Apostel en hun gemeenschapsleven …
Het zijn gevoelige mensen en mogelijk zelfs bijzonder overgevoelig en ik ben door hun ook gevormd in mijn karakter
Ik was door de diensten geïmponeerd, want ik ben geboren eind 1959 en toen was alles nog heel streng en plechtig …
Van nature was ik als kind opstandig en angstig en wilde niet graag meewerken, aan de andere kant was ik ijverig + lief + behulpzaam, en dat werd mij ingeprent.
Apostolische liedjes waren belangrijk …
De situatie thuis was ingewikkeld want mijn ouders hadden vaak onenigheid !
Vaak waren zij aangebrand en kregen de drie kinderen er letterlijk van langs.
Ik, als jongste nakomer zag dit bij mijn zus en broer gebeuren en leerde om stil te zijn, heel stil en op de kleuterschool sprak ik geen woord, was te benauwd !
Verbeteringen kwamen er op de lagere school tot ik zeven was en iets vrolijker.
Het gezin verhuiste van stad naar aardig dorp met een eengezinswoning en daar werd mijn moeder zeer radicaal in haar gedrag en ging steeds tegen iedereen in terwijl zij in diensten engelachtig deed !
Terwijl vader zich inhield om daarna fel + behoorlijk gewelddadig uit te barsten.
Hij moest zelf een groot bedrijf leiden …
In deze sfeer groeiden we op en kregen dus zo wel veel tegenstrijdige signalen !
Mijn zus koos om Apostolisch te zijn en confirmeerde zich, was thuis rolmodel en zij stond in aanzien bij haar herder !
Mijn broer moest er niets van hebben en hield van wiet, vrienden en feesten.
Ik kwam op een andere school en dat was nog niet zo gemakkelijk voor mij.
Ik kreeg er gelukkig een vriendinnetje en er kwamen wat dieren bij in huis en een tuinschommel, dat gaf afleidingen.
Ik moest als kind meezingen in cantates die over de Apostel als Christus gingen en dat werd zo serieus gedaan, dat je je er best belangrijk door ging voelen …
Ik paste alleen niet bij al de kinderen en wist me geen raad + zij snapten mij niet.
Ik had weinig houvast en klampte, toen ik veertien was, op advies van mijn zus en haar nèt zo apostolische echtgenoot, mij vast aan de Apostel + aan zijn Werk !
Dat heb ik vijf jaren volgehouden tegen stroming in, ik kreeg veel commentaar van mijn moeder en werd dus gekrenkt
Vader hield zich van den domme en hij werd in de dienst in het ootje genomen en hij liet om zich lachen, voor de grap !
Hij mocht ook een Apostolisch gebouw mee helpen bouwen met zijn bedrijf en was steeds druk bezig, met een oudste.
Ik nam muzieklessen en haalde HAVO !
Ik confirmeerde in1979, hoewel ik iets eerder een heel gekke jeugddienst mee maakte en daar zeer verward over was :
Daar was jeugd die dus met de rug naar Hem toe ging staan en Hij zei daar wat van, op boze toon, ik schrok heel erg !
Bij confirmatie sprak hij : “IK bepaal” !
En ik dacht : Wat bedoel hij daar mee ?
Ik bepaal zelf toch alles …
Mijn vervolg studies mislukten ondanks mijn idealisme :
Jou moeten wij niet, werd meegedeeld.
Ik ging hyperventileren, angstig worden en kreeg paniek aanvallen, nadàt ik bij de herder op spreekuur was geweest en vertelde dat het niet lukte met scholing.
Hij was boos : En zei alléén, dat ik maar eens volwassen worden moest + hield al de deur voor mij open om te kunnen verdwijnen, ik werd zomaar vernederd
in plaats van zielsverzorging of troost …
Dat werd bij de volgende stap, oudste, nog ingewikkelder : hij stelde voor om aan mij een nieuwe voornaam te geven en verdoofd en licht in het hoofd werd ik thuis gebracht, met suisende oren …
Ik ging die nieuwe voornaam gebruiken en brokkelde verder af naar beneden …
Mijn lichaam kon er al niet meer tegen.
Moest toen naar de huisarts, daarna in het ziekenhuis en op de temesta gezet.
Een apostolische familie heeft mij toen opgenomen omdat hun zoon dat wilde.
Ik kende die jongen nauwelijks en bleef daar een paar jaar bij een warm gezin …
Temesta was heel verslavend en werd langzaam afgebouwd.
Deze vreemde relatie ging echter uit en ik was zo onderste boven gekeerd alsof mijn voeten nu mijn hoofd voorstelden
Mijn zus en haar startend gezin kwamen wonen in de zelfde nieuwe wijk waar er voor mij een flat vrij was, bij toeval dus.
In de jaren daarna kwam ik er wekelijks.
Tot zij verhuisden.
Ik werkte aan mijn persoonlijkheid tot wie ik nu ben geworden, maak al lang kunst, die ik nog niet uitgegeven heb …
Ik ben Apostolisch, dat zit in mijn hart !
Ik heb er echter grote problemen mee …
Aan iedereen mijn vriendelijke groeten.
Wat een afschuwelijk verhaal en wat een toonbeeld van de wijze waarop het Apgen met hun leden kon omgaan. Dank voor het publiekelijk delen.
Eigenlijk heeft dit verhaal meer platform nodig dan ‘een verhaal’ van ‘een apostelkind’. Het is zoveel méér. Want hoewel veel van de verhalen op deze site herkenbaar zijn, is dit verhaal van ons allemáál. Wat een briljante beschrijving van een in en in verziekt systeem. Van een geschiedenis zonder toekomst. Diep respect voor je vermogen de vinger op de zere plek te leggen, zonder je mee te laten slepen door de pijn die er onvermijdelijk ook moet zijn. Hulde, Marjoleine. En dankjewel. Als ik het weer kwijt ben, en verdwijn in mijn illusies en programmering, dan kan ik dit herlezen om terug te komen in de realiteit. Dankjewel.
…..opdat we ons allemaal zullen gaan realiseren dat de in ons opgebouwde bagage niet ónze fouten, of incidenten, zijn, maar getuigen van een verziekt systeem dat ons heeft gevormd….
Geweldig goed geschreven, ik kan het helemaal onderschrijven. Dus dank voor deze vertolking van ook mijn gedachten en gevoelens ♥️
Mij rest één woord, nee twee:
Respect en Amen!
Veel herkenning in dit goed geschreven stuk. Ik realiseer mij nog maar kort waar ik eigenlijk onderdeel van ben geweest. Tot mijn 28ste ‘volgde’ ik. Dat ligt alweer ver achter mij. Het voelt nu heel vreemd om aan die tijd terug te denken. Een benauwende volg cultuur. Een broeder genootschap geleid door dominante figuren waar je uit de toon viel als je niet volgde zoals werd gewenst, zoals de apostolische norm was.
Vreselijk dat ik dit nu na al die jaren moet lezen, het Apostolisch sucks…
Een schitterend stuk. Ik volg sinds mijn 22e niet meer omdat zij, de sekte, niet te volgen waren en zijn. Juist in de periode dat het gezin van een andere auteur over dit onderwerp in 1977 sektarischet trekken ontdekte, verliet ik in mei 1977 als 22 jarige deze sekte. Neemt niet weg, dat ik tot die tijd ben opgegroeid in ‘ een sekte ‘ terwijl ik naar mijn gevoel beter had moeten en kunnen weten. Een keurige meneer in Bussum die zich de gezalfde Gods van vandaag noemt, is minstgenomen rijp voor acute zorg op een PAAZ- afdeling. 10% aan liefdesaanbiedingen bij een eigen vermogen van e 400.000.000,- is stuitend, zeker als men weet uit welke groep die liefdesaanbiedingen werden gedaan. Naast die aanbiedingen, was er ook nog een aanbieding waar men mocht doen, wat men kon. Het grootste verwijt dat een burger een overheid kan maken, is dat ze ernstig tekortschiet in de bescherming van mens, have en goed. Ik maak de sekte, maar zeker ook de Nederlandse overheid meer speciaal de Raad voor de Kinderbescherming en Justitie een zeer ernstig verwijt door dit nog altijd te laten voortbestaan.
Prachtige en zeer waardevolle stukken van o.m. professor Doorenspleet, Robin Brouwer en andere. Zoals gemeld verliet ik in mei 1977 te Rotterdam 5 ( opgeheven )de sekte en in 2002 heb ik, zoveel ouder, nader onderzocht te Nijmegen, waar de sekte zoveel jaar later staat en afgezet tegen de ontwikkelingen sinds mijn vertrek in 1977. Bij een rondleiding door het gebouw in Nijmegen en Amersfoort werd mijn aandacht gevestigd op een in het gebouw speciaal voor de Apostel L. Slok gebouwde badkamer. Bij zijn bezoek, eenmaal in de twee jaar, vond hij het lekker even een bad te nemen….. In diverse gebouwen is voorzien, speciaal en uitsluitend voor hem , van een badkamer in blauwe tegeltjes. Ook deze waanzin van persoonsverheerlijking moest mij toch aan het denken zetten ? Dit doet toch vreemd aan ? Ook andere moeten dit toch opgemerkt hebben en aan het denken gezet? Het malle is, zo ontdekte ik, die badkamers zijn ook nu nog heilig. Het lid van nu, dat het waagt na werken in bijvoorbeeld de tuin bezweet naar een verzorging of verfrissingsmogelijkheid te vragen moet niet rekenen op een gebruik van de douche. Die blijft ongebruikt ! Dat is nú vreemd en ook toen vreemd. Bij het roepen ” de gezalfde Gods van vandaag ” en tegelijkertijd lieve mensen, in elk geval kinderen Gods, uitsluiten vanwege haardracht of kleding moest toch toen ( jaren 70 ) al duidelijk zijn dat er van een sekte sprake was. Ik ben daar toen ook herhaaldelijk op gewezen , maar wilde of kon niet luisteren of ‘ zien ‘. Ik was gedresseerd als een jonge hond, het Apostolisch spiergeheugen. Ik heb te doen met familieleden en vrienden die nu terugkijkend zien dat ze toen op het verkeerde been stonden en….staan.
Te vies om aan te pakken deze club!
Ze noemen zich met een nietszeggende term vrijzinnig en humanistisch maar blijkt in
werkelijkheid intolerant en extreem rechts,hondsbrutaal en een hoop kapsones.
De aanhang van dat kerkgenootschap is de afgelopen 50 jaar gehalveerd maar nog steeds even fanatiek. Mensen met een andere levensovertuiging stalken,lastigvallen,
intimideren,enz. Ze voeren een soort minikruistocht tegen alles wat in hun ogen vies-
en voos is: tegen mensen die in hun ogen parasiteren op de samenleving,tegen linkse politiek,tegen de in hun ogen linkse-leugenachtige media (fake-news),tegen homosexualiteit,tegen pornografie en drugs,enz. ( zielig gedoe).
En lopen in hoop randfiguren en uitschot in die club rond maar doordat ze met 14000
man bijelkaar in zo’n sekte zitten dan zijn ze wat en hebben ze een officiele status als
kerkgenootschap,bla,bla,bla.
Alleen al in Nederland wemelt ’t van al die obscure kerkgenootschappen en sektes:
wel 150 tot 200 en heel veel van die clubs hebben een verborgen (politieke-) agenda!
Apostolisch Genootschap,een van de 150-tot 200 kerkgenootschappen en sektes in Nederland.
De helft van de aanhang van die club is in de afgelopen 50 jaar weggelopen (14000 man)
maar anno 2023 nog steeds heel fanatiek. Ze noemen zich met een nietszeggende
term ‘vrijzinnig en humanistisch’ maar is in werkelijkheid een fanatieke-,intolerante-,
militante en politiek rechts kerkgenootschap.
Er was een jong echtpaar dat lid was van dat kerkgenootschap die 14 jaar lang naast mij gewoond hebben en waar ik een hoop overlast van heb gehad en die met iedereen in mijn buurt aanpapten om zieltjes te winnen. En ging bijna geen dag voorbij of die lui hadden wel een bijeenkomst,een verjaardagsfeestje,een bruiloft met veel geestesvrienden,enz. Een hoop geschreeuw en weinig wol en een hoop gebakken lucht; de hele buurt moest tot vervelens toe weten,horen en zien hoe ontzettend leuk en gezellig ze daar metelkaar hadden bij dat Apostolisch Genootschap!
En als er blijk van gaf dat je-als buren zijnde- niks met die lui te maken wilde hebben dan lieten ze hun ware gezicht zien en draaiden ze 180 graden om en probeerden ze je weg te treiteren of de buurt tegen je op te zetten of werd je jarenlang door leden van die club gestalkt,lastiggevallen,geintimideerd,enz.
Het is onbegrijpelijk dat al die clubs en sektes in Nederland nog een officiele status hebben als erkend kerkgenootschap.
En heel veel van die clubs hebben een verborgen (politieke-)agenda,pas op!
HALLO 🙂 LEZERS …
Ik vind het leuk dat er in 18 en 20 november 2023 nog een reactie is gepubliceerd, op deze site …
Er was een mèldpunt en daar heb ik zelf niet op gereageerd, want ik vond het te ingewikkeld en ik zocht juist naar rust in en bij mijzelf …
En ik tast hélemaal in het duister over wat van dat meldpunt het resultaat is geweest van al degenen die daar wel naar toe gegaan zijn : het is nu stil in de media daar over en Renske schreef een “blog” en is daar, na een artikel geschreven in het Engels volgens mij zónder aankondiging, mee gestopt …
Ik denk dat Renske een heel drukke tijd had, met allerlei positieve en negatieve “berichten” die zij ontvangen heeft, maar heel stil is het al erg lang.
Het lijkt of het meldpunt eigenlijk een eindpunt is geworden, want alles is ondergedoken en bedekt.
Ik vind dat een interessante ontwikkeling en dan zal iedereen wel opnieuw het eigen leven volgen.
Ik maakte zoiets ook mee, na oprichting van een politieke partij, met het doel het basisinkomen …
Het is leuk druk en na de verkiezingen verstilling.
HEEFT IEMAND HIER ZELF EEN MENING OVER … ?
VRIENDELIJKE GROETEN
Geer Mol 🌷 🍀 🌞 ☘ 🌷