In het nazien hebben we ons vaak afgevraagd waarom we altijd alles maar klakkeloos pikten van een herder, een oudste of een apostel. Waarom we zomaar deden wat ze zeiden. Waarom we zo braaf reageerden en niet daadwerkelijk de dingen deden die we hadden moeten doen.
Lees verder 18: Doodgezwegen
De auteur is bekend bij de redactie
Het was 1974. Ik was zestien jaar. Sinds een aantal weken paste ik op bij familie B als ze naar zangkoorrepetitie gingen. Het was een gezin waar je je welkom voelde. Waar ik graag kwam.
Lees verder 17: Bekentenis
Geschreven door Ans Elzinga
Naar aanleiding van Apostelkind van Renske Doorenspleet wil ik schrijven hoeveel het lezen van dit boek bij mij naar boven heeft gehaald uit mijn apostolische leven dat ik 33 jaar geleden achter me heb gelaten.
Lees verder 16: Machtswellust in het Apostolisch Genootschap
Wat gaat er door me heen na het lezen van dit boek. Wat zijn er toch veel gedachten zoek. Waarom weet ik er niet zoveel meer van? Zolang als ik me herinner wilde ik er niet zijn. Waarom ik zo’n hekel heb aan sommige dingen? Ik furieus reageer van binnen, dat soms naar buiten komt, als iemand zijn mening op wil dringen.
lees verder
Ik ga niet alleen door het leven. Want altijd zal Gods Hulp er zijn.
Deze regels kan elk Apostelkind, nog volgend of niet, blindelings meezingen. Wij wisten wat daarmee bedoeld werd, dat hoorden we immers dag-in-dag-uit.
Lees verder 15: Gods Hulp
De auteur is bekend bij de redactie.
In 1965 ben ik als “Apostelkind” geboren in een priestergezin. Samen met een drie jaar oudere broer en twee jaar jongere zus groeide ik op in een vroom dienende sfeer, die vele overeenkomsten vertoonde met het gezin waarin Renske Doorenspleet opgroeide. In 1997 heb ik het genootschap verlaten.
Lees verder 13: Getuigenis van een Apostelkind; nooit meer horen, zien en zwijgen.
Een anonieme bijdrage
Nu de liturgie binnen het ApGen voor een groot deel bestaat uit tradities en rituelen heb ik in het onderstaande mijn licht hierover laten schijnen. In haar boek ‘Apostelkind’ besteed Renske slechts zijdelings – en dan nog op een beschrijvende manier – aandacht aan de rituelen binnen het ApGen.
Lees verder Traditie en rituelen binnen het ApGen
Een verhaal over het AG in roerige tijden. Ook een waarschuwing voor geestelijke verzorgers, die hun beperkingen niet erkennen en onderkennen, waardoor professioneel ingrijpen uitblijft.
Lees verder 11: Verhaal van Apostelkind Loes
Zonder te veroordelen wil ik zeggen wat bij mij gebeurd is. Ik heb veel familie die Apostolisch is of was en die zich erg dienstbaar hebben opgesteld voor hun Apostel en hun gemeenschapsleven. Het zijn gevoelige mensen en mogelijk zelfs bijzonder overgevoelig en ik ben door hun ook gevormd in mijn karakter.
Lees verder 10: OnderstebovenGeschreven door Apostelkind Marjoleine
Terugkijkend op mijn Apostolische jeugd, ervaar ik een tegenstrijdigheid in mijn herinneringen. Met overgave en in liefde heb ik de Apostel en het hele systeem vroom gediend, terwijl ik nu -ontnuchterd, verbijsterd, verontwaardigd- een geheel zie van diepe indoctrinatie en ernstige manipulatie.
Lees verder 8: Ik bleek te zijn opgegroeid in een sekte