Geschreven door Ans Elzinga
Naar aanleiding van Apostelkind van Renske Doorenspleet wil ik schrijven hoeveel het lezen van dit boek bij mij naar boven heeft gehaald uit mijn apostolische leven dat ik 33 jaar geleden achter me heb gelaten.
Lees verder 16: Machtswellust in het Apostolisch Genootschap
Op donderdag 10 september 2020 verscheen er opnieuw een kritisch stuk in het Reformatorisch Dagblad.
Het is een interview met Marjoleine en Arjan Bosch, en ook het verloop van de Dialoogbijeenkomsten komt uitgebreid aan bod.
Ik ga niet alleen door het leven. Want altijd zal Gods Hulp er zijn.
Deze regels kan elk Apostelkind, nog volgend of niet, blindelings meezingen. Wij wisten wat daarmee bedoeld werd, dat hoorden we immers dag-in-dag-uit.
Lees verder 15: Gods Hulp
Het begin
Het is 1967. Ik ben drie jaar oud, durf ik van de trap te springen? Ik spring
en word veilig opgevangen door twee sterke armen!
Dit is een herinnering die ik mijn leven lang al meedraag. Een herinnering
waarin ik me nog veilig, geliefd en geborgen voelde. Een herinnering aan
mijn vader, mijn echte vader.
De auteur is bekend bij de redactie.
In 1965 ben ik als “Apostelkind” geboren in een priestergezin. Samen met een drie jaar oudere broer en twee jaar jongere zus groeide ik op in een vroom dienende sfeer, die vele overeenkomsten vertoonde met het gezin waarin Renske Doorenspleet opgroeide. In 1997 heb ik het genootschap verlaten.
Lees verder 13: Getuigenis van een Apostelkind; nooit meer horen, zien en zwijgen.
Mijn ouders zijn geboren in ‘het Werk’ en mijn grootouders van beide kanten waren ook apostolisch.
Ik werd geboren in de jaren 50. Ook in mijn jeugd werden we als kind gehersenspoeld, geïndoctrineerd en gemanipuleerd dat het een lieve lust was.
Lees verder 12: ‘Ik’ was ‘wij’
Een verhaal over het AG in roerige tijden. Ook een waarschuwing voor geestelijke verzorgers, die hun beperkingen niet erkennen en onderkennen, waardoor professioneel ingrijpen uitblijft.
Lees verder 11: Verhaal van Apostelkind Loes
Zonder te veroordelen wil ik zeggen wat bij mij gebeurd is. Ik heb veel familie die Apostolisch is of was en die zich erg dienstbaar hebben opgesteld voor hun Apostel en hun gemeenschapsleven. Het zijn gevoelige mensen en mogelijk zelfs bijzonder overgevoelig en ik ben door hun ook gevormd in mijn karakter.
Lees verder 10: Ondersteboven
Zulke ontzettend pijnlijke levenservaringen staan op deze website. Je kunt er af en toe gewoon met je pet niet bij dat dit gebeurde. We dronken een glas, we deden een plas en alles bleef zoals het was. Het werd door de andere leden gewoon niet gezien.
Lees verder 9: IdentiteitsverliesGeschreven door Apostelkind Marjoleine
Terugkijkend op mijn Apostolische jeugd, ervaar ik een tegenstrijdigheid in mijn herinneringen. Met overgave en in liefde heb ik de Apostel en het hele systeem vroom gediend, terwijl ik nu -ontnuchterd, verbijsterd, verontwaardigd- een geheel zie van diepe indoctrinatie en ernstige manipulatie.
Lees verder 8: Ik bleek te zijn opgegroeid in een sekte