‘In het midden der gemeenschap’, zo luidt een oud-apostolisch lied. Ilonka, die werd grootgebracht in het apostolisch genootschap, kwam op haar zeventiende behoorlijk alleen te staan in die gemeenschap. En jarenlang wist bijna niemand er ook maar iets van. Zelfs haar ouders niet.
Lees verder 19: Verdomd alleen
Op de aan de Van Oosbreestichting en het Apostolisch Genootschap gelieerde website ‘Op De Keper Beschouwd’ geeft redactielid Rob Tijdeman zijn kritische visie op de reacties van ex-leden van het apostolisch genootschap die het boek ‘Apostelkind’ van R. Doorenspleet opvolgden.
Alhoewel Tijdeman in het stuk op onderdelen een eerlijk en integer overzicht geeft van de huidige stand van zaken, roept het ook nogal wat vragen op. Zonder volledig te willen zijn, wordt een aantal van deze vragen in het onderstaande besproken.
Lees verder Wie niet voor ons is, is tegen ons?
De auteur is bekend bij de redactie
Het was 1974. Ik was zestien jaar. Sinds een aantal weken paste ik op bij familie B als ze naar zangkoorrepetitie gingen. Het was een gezin waar je je welkom voelde. Waar ik graag kwam.
Lees verder 17: Bekentenis
Geschreven door Ans Elzinga
Naar aanleiding van Apostelkind van Renske Doorenspleet wil ik schrijven hoeveel het lezen van dit boek bij mij naar boven heeft gehaald uit mijn apostolische leven dat ik 33 jaar geleden achter me heb gelaten.
Lees verder 16: Machtswellust in het Apostolisch Genootschap
Mooi hè!
Wil je een plekje in de collage? Dat kan. Stuur een foto naar info@apostelkinderen.nl
Je mail wordt direct na ontvangst gewist.
En als je er niet met je hoofd op wilt, geen probleem.
Op donderdag 10 september 2020 verscheen er opnieuw een kritisch stuk in het Reformatorisch Dagblad.
Het is een interview met Marjoleine en Arjan Bosch, en ook het verloop van de Dialoogbijeenkomsten komt uitgebreid aan bod.
Ik ga niet alleen door het leven. Want altijd zal Gods Hulp er zijn.
Deze regels kan elk Apostelkind, nog volgend of niet, blindelings meezingen. Wij wisten wat daarmee bedoeld werd, dat hoorden we immers dag-in-dag-uit.
Lees verder 15: Gods Hulp
Het begin
Het is 1967. Ik ben drie jaar oud, durf ik van de trap te springen? Ik spring
en word veilig opgevangen door twee sterke armen!
Dit is een herinnering die ik mijn leven lang al meedraag. Een herinnering
waarin ik me nog veilig, geliefd en geborgen voelde. Een herinnering aan
mijn vader, mijn echte vader.
De auteur is bekend bij de redactie.
In 1965 ben ik als “Apostelkind” geboren in een priestergezin. Samen met een drie jaar oudere broer en twee jaar jongere zus groeide ik op in een vroom dienende sfeer, die vele overeenkomsten vertoonde met het gezin waarin Renske Doorenspleet opgroeide. In 1997 heb ik het genootschap verlaten.
Lees verder 13: Getuigenis van een Apostelkind; nooit meer horen, zien en zwijgen.
Mijn ouders zijn geboren in ‘het Werk’ en mijn grootouders van beide kanten waren ook apostolisch.
Ik werd geboren in de jaren 50. Ook in mijn jeugd werden we als kind gehersenspoeld, geïndoctrineerd en gemanipuleerd dat het een lieve lust was.
Lees verder 12: ‘Ik’ was ‘wij’